شهاب‌سنگ
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
به شهابواری که با زمین یا سطح یک سیاره برخورد می کند شَهاب‌سَنگ گفته می شود.
در ستاره‌شناسی به قطعه‌های صخره با فلز که در فضا شناورند شهابوار (Meteoroid) گفته می شود. شهابوارها می توانند به بزرگی یک سیارک و یا به کوچکی یک ذره غبار باشند.
یک سیارک یا شهابوار که وارد جو زمین می شود شهاب یا شَخانه نام می گیرد. به خط درخشانی که بر اثر ورود شهابوار یا حرکت آن در جو ایجاد می شود شهاب ثاقِب گفته می شود. واژه شهاب عربی و شخانه فارسی است.
زمانی که یک شهابوار به سطح سیاره برخورد کند شهاب‌سنگ (Meteorite) نامیده می شود. گوی آتشینی که به هنگام گذر یک شهاب از جو پدید می‌آید اصطلاحاً آذرگوی نام دارد.
[ویرایش] منابع
- آسیموف، ایزاک، دانشنامه جهان، شماره ۴، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴خ، ص۳۲.
| سامانه خورشیدی |
|---|
 |
| سیاره‌ها: تیر - ناهید - زمین - بهرام - مشتری - کیوان - اورانوس - نپتون |
| سیاره‌های کوتوله: پلوتون - سرس - ۲۰۰۳ یوبی۳۱۳ |
| بقیه: خورشید - ماه - ستاره دنباله‌دار - کمربند کایپر - جسم پراکنده - ابر اورت |
| جُستارهای وابسته صورت‌های فلکی - منظومه‌های خورشیدی - شهابسنگ‌ها - ماه‌های سیارات |
