Elektrik yükü

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Elektrik yükü atom altı parçacıkların sahip olduğu ve onun elektromanyetik ile olan etkileşimini tayin eden temel bir özelliktir. Elektrik yüklü bir parçacık elektromanyetik alandan etkilenir, elektromanyetik alan yaratır. Yük ve alanın etkileşimi dört temel kuvvetten biri olan elektromanyetik kuvvetin kaynağını oluşturur.

Elektrik yüklerinin varlığı eski Yunan zamanından beri biliniyordu, ancak ayrıntılı deneysel araştırmalar 1600 yıllarında Gilbert tarafından yapılmaya başlandı. Elektrik yükü hakkında bilinen genel deneysel gerçekler aşağıdaki gibi özetlenebilir:

1. Elektrik yükü madde içinde taşınır.
2. Geleneksel olarak pozitif ve negatif olarak isimlendirilen iki tür yük vardır. Genellikle cisimler, taşıdıkları negatif ve pozitif yükler birbirlerini dengeledikleri için yüksüz görünürler. Cisimlerde pozitif yükler protonlar, negatif yükler elektronlar tarafından taşınır. Doğuda yükler daima (+e), (-e) olarak toplam yük sıfır olmak üzere yeralırlar.
3. Durgun iki nokta yük arasındaki kuvvet noktaları birleştiren doğru boyuncadır.
4. Kuvvetin büyüklüğü, r iki nokta arasındaki uzaklık olmak üzere r^-n ile orantılıdır. n = 2 ± 1 · 10^-9 olarak bilinmektedir; n = 2 olduğuna inanmamak için hiçbir neden yoktur.
5. Elektrostatik kuvvet, q_a ve q_b nokta yüklerin taşıdığı yük miktarları olmak üzere q_aq_b ile orantılıdır. (q_aq_b) negatif ise kuvvet çekici; (q_aq_b) pozitif ise iticidir.

[değiştir] Kaynak

• Temel Elektromanyetizm