โสดาบัน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โสดาบัน แปลว่า ผู้เข้าถึงกระแสธรรม ผู้แรกถึงกระแสธรรม (คืออริยมรรค)
โสดาบัน เป็นชื่อเรียกพระอริยบุคคลประเภทแรกใน ๔ ประเภท คือ โสดาบัน สกทาคามี อนาคามีอรหันต์ ผู้ได้บรรลุโสดาปัตติผลแล้วด้วยการละสังโยชน์อันเป็นกิเลสผูกสัตว์โลกชั้นต่ำได้ ๓ อย่างคือ สักกายทิฏฐิ (ความเห็นเป็นเหตุถือตัวตน) วิจิกิจฉา (ความลังเลเป็นเหตุไม่แน่ใจในข้อปฏิบัติของตน) สีลัพพตปรามาส (ความเชื่อถือยึดมั่นว่าความศักดิ์สิทธิ์มีได้ด้วยศีลและพรตอย่างนั้นอย่างนี้
โสดาบัน มิใช่เป็นได้เฉพาะพระสงฆ์เท่านั้น แม้คฤหัสถ์ชายหญิงก็สามารถเป็นโสดาบันได้เมื่อสามารถสละสังโยชน์ ๓ อย่างได้ เช่นนางวิสาขามหาอุบาสิกา เป็นต้น
[แก้] อ้างอิง
- พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเดโช) ป.ธ.๙ ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุดคำวัด วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548