วินทร์ เลียววาริณ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

วินทร์ เลียววาริณ เกิดปี พ.ศ. 2499 ที่อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา เป็นนักเขียนที่ได้รับ รางวัลซีไรต์ ถึง 2 ครั้ง คือ เมื่อปี พ.ศ. 2540 (ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน) และเมื่อปี พ.ศ. 2542 (สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน) โดยก่อนหน้าที่จะมาเป็นนักเขียน เขาทำงานด้านออกแบบมาก่อน คือเป็นสถาปนิก นักตกแต่งภายใน นักออกแบบกราฟฟิก และนักโฆษณา

นอกจากนี้ วินทร์ ยังเขียนเรื่องสั้น และบทความ ลงนิตยสารด้วย เช่น อำ ใน มติชนสุดสัปดาห์ และยังมีผลงานเขียน ร่วมกับนักเขียนรุ่นใหม่อย่าง ปราบดา หยุ่น ในชื่อชุด ความน่าจะเป็นบนเส้นขนาน (ดัดแปลงจากชื่อหนังสือที่ได้รับความนิยมของทั้งคู่ คือ ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน ของวินทร์ และ ความน่าจะเป็น ของปราบดา) โดยเขียนลงเป็นตอนๆ ลงในนิตยสาร open ในลักษณะการโต้ตอบอีเมลกัน และได้รวมเล่มเป็นหนังสือแล้วสองเล่ม

[แก้] ผลงาน

[แก้] หนังสือ

สมุดปกดำกับใบไม้สีแดง (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2537)
อาเพศกำสรวล (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2537)
ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน (นวนิยาย) (พ.ศ. 2537)
เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า ดาดาว (รวมเรื่องสั้นแนววิทยาศาสตร์) (พ.ศ. 2538)
สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน (รวมเรื่องสั้นและบทความ) (พ.ศ. 2542)
หนึ่งวันเดียวกัน (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2544)
หลังอานบุรี (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2544)
ปีกแดง (นวนิยาย) (พ.ศ. 2545)
ความน่าจะเป็นบนเส้นขนาน (จดหมาย) (พ.ศ. 2545) (เขียนร่วมกับ ปราบดา หยุ่น)
ปั้นน้ำเป็นตัว (รวมเรื่องสั้นและบทความ) (พ.ศ. 2546)
อำ (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2546)
Democracy, Shaken & Stirred (ภาคภาษาอังกฤษของหนังสือ"ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน") (พ.ศ 2546)
วันแรกของวันที่เหลือ (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2547)
ฆาตกรรมกลางทะเล (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2547)
คดีผีนางตะเคียน (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2547)
นิยายข้างจอ (พ.ศ. 2548)
ปลาที่ว่ายในสนามฟุตบอล (พ.ศ. 2548)
จรูญจรัสรัศมีพราว พร่างพร้อย (รวมเรื่องสั้นแนววิทยาศาสตร์) (พ.ศ. 2548)
รอยเท้าเล็กๆของเราเอง (พ.ศ. 2548)
โลกด้านที่หันหลังให้ดวงอาทิตย์ (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2549)
ผู้ชายคนที่ตามรักเธอทุกชาติ พิมพ์ครั้งที่ 85 (นวนิยาย) (พ.ศ. 2549)

[แก้] หนังสือที่วินทร์ชอบ

จากเว็บประพันธ์สาสน์

เรื่องสั้น ของ โอ. เฮ็นรี "... เป็นนักเขียนเรื่องสั้นแนวหักมุมที่มีชื่อเสียงของอเมริกา ส่วนใหญ่สวยงามและจบอย่างยอดเยี่ยม น่าประทับใจ"
ล่องไพร ของ น้อย อินทนนท์ "เป็นนิยายเดินป่าเรื่องแรก ๆ ที่อ่าน สนุกและมีจินตนาการที่กว้างไกล"
สิทธารถะ ของ เฮอร์มานน์ เฮสเส "เป็นหนังสือนิยายปรัชญาที่เรียบง่ายและลึกซึ้ง"
มนุษย์ที่แท้ ของ ธอมัส เมอร์ตัน, แปลโดย ส. ศิวรักษ์ "เป็นหนังสือเกี่ยวกับปรัชญาเต๋าที่ชอบมาก"
2001 Space Odyssey ของ อาร์เทอร์ ซี. คลาร์ก "จินตนาการกว้างไกล เรียบง่ายและยิ่งใหญ่" (มีแปลเป็นภาษาไทยในชื่อ 2001 จอมจักรวาล)
เดินป่าเสาะหาชีวิตจริง ของ เสกสรรค์ ประเสริฐกุล "สวยงาม อ่านแล้วซาบซึ้ง"
The Old Man and the Sea ของ เออร์เนสท์ เฮมิงเวย์ "เรื่องเรียบง่ายแต่สวยงาม ประทับใจ ทั้งที่มีตัวละครไม่กี่ตัว เก่ามากแล้ว แต่ยังหยิบมาอ่านได้เรื่อยๆ"
ฤทธิ์มีดสั้น ของ โกวเล้ง "เป็นเรื่องที่มีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก ทั้งภาษา เนื้อเรื่อง การเดินเรื่อง และปรัชญาที่แทรกไว้"
กระบี่เย้ยยุทธจักร ของ กิมย้ง "เป็นเรื่องการเมืองที่ดีที่สุด และบันเทิงที่สุดเรื่องหนึ่ง"
Animal Farm ของ จอร์จ ออร์เวลล์ "เป็นเรื่องการเมืองที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งในโลก"
นิกายเซน ของ พลตรี หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช "น่าจะเป็นหนังสือเกี่ยวกับปรัชญาเซน ที่ดีที่สุดเล่มหนึ่งในเมืองไทย อ่านแล้วขำมาก และได้แง่คิด ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช เป็นคนที่เล่าเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่ายที่เก่งมาก"
มาเฟียก้นซอย ของ 'รงค์ วงษ์สวรรค์ "เป็นเรื่องเสียดสีชั้นยอด อ่านแล้วขำกลิ้ง และเกิดอาการคันอย่างแรง"