Wirus zapalenia wątroby typu D
Z Wikipedii
| Wirus zapalenia wątroby typu D | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Grafika:.jpg
Podpis
|
|||||||||||||||||||
| Cechy wirusa | |||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||
| Hepatitis D Virus |
Wirus zapalenia wątroby typu D, HDV (z ang. Hepatitis D Virus), nazywany też wirusem delta, jest małym, kolistym wirusem RNA. Wiriony są owalne, średnica ich wynosi 36 nm, zawierają kolistą, pojedynczą nić RNA o ujemnej polarności będącą najmniejszym genomem występującym w wirusach ludzkich i zwierzęcych. Może ulegać namnażaniu jedynie w organizmach zakażonych wirusem zapalenia wroby typy B. Związek między tymi dwoma wirusami wynika stąd, iż HDV nie koduje białka osłonki, którym jest HBsAg. Genom otoczony jest:
- antygenem powierzchniowym s wirusa HBV,
- nukleoproteiną HDAg.
Zakażenie następuje droga pozajelitową, przez zakażone igły, strzykawki, narzędzia chirurgiczne i stomatologiczne, przetaczanie krwi zakażonej wirusami oraz wydzieliny organizmu: spermę, śluz szyjkowy. Nie występuje w kale, ślinie i łzach.
Szacuje się, że 18 milionów ludzi z pośród 350 milionów nosicieli HBV jest zakażonych wirusem HDV. Schorzenie to występuje w Europie stosunkowo rzadko i jest ograniczone zwykle do grup zwiększonego ryzyka. Leczenie chronicznego zapalenia wątroby D jest aktualnie niezadowalające. Interferon alfa jest jedynym czynnikiem, który ma jakiś skutek leczniczy w przebiegu tego zapalenia wątroby.
 |
Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne |
|
