Wiatr geostroficzny

Z Wikipedii

Wiatr geostroficzny w meteorologii w jej modelach wiatr w którym powietrze porusza się jednostajnie poziomo wzdłuż prostoliniowych i nie zmieniających się izobar, czyli prostopadle do zmiany ciśnienia.

Wiatr taki powstaje przy braku siły tarcia i siły odśrodkowej, a siła gradientu ciśnienia jest równoważona wywołaną ruchem powietrza i wynikającą z wirowania Ziemi siłą Coriolisa. W warunkach tych powietrze w swym poziomym ruchu zachowuje się jakby nie działała na nie żadna siła.

Na średnich szerokościach geograficznych wpływ siły Coriolisa jest duży, rzeczywisty wiatr zazwyczaj jest blisko równowagi geostroficznej, dla wielu osób jest to zaskakujące. Bardziej intuicyjne jest przeświadczenie, że wiatr wieje z obszarów wysokiego do niskiego ciśnienia (czyli prostopadle do linii stałego ciśnienia).

[edytuj] Warunek równowagi

Wiatr geostroficzny (u_g,v_g) opisany jest równaniami

gdzie:

u_g - składowa wschodnia prędkości wiatru

v_g - składowa północna prędkości wiatru

g - stałą grawitacji,

f - parameterem Coriolisa,

y - północną współrzędną położenia,

x - wschodnią współrzędną położenia,

Z - wysokością geopotencjału (związaną z ciśnieniem).

lub w zapisie wektorowym:

gdzie:

- prędkość pozioma wiatru w równowadze

ρ - gęstość powietrza

- wersor (wektor jednostkowy) pionowy

- poziomy gradient ciśnienia.

W układzie współrzędnych związanych z kierunkiem wiatru równanie to przyjmuje postać:

gdzie:

Δp różnica ciśnień w kierunku prostopadłym do wiatru na odcinku Δx

[edytuj] Linki zewnętrzne

• http://www.igf.fuw.edu.pl/local_new/zfa/restricted/dyplomy/licencjat.pdf