Ulucz
Z Wikipedii
Współrzędne: 49°41' N 022°17' E
| Ulucz | |
| Województwo | podkarpackie |
| Powiat | brzozowski |
| Gmina | Dydnia |
| Położenie | 49° 41' N 22° 17' E |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
13 |
| Tablice rejestracyjne | RBR |
Ulucz – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Dydnia. Słynie z najstarszej w Polsce drewnianej cerkwi.
[edytuj] Historia
Dawna nazwa miejscowości to Ulicz. Powstała ona w czasach przynależności tych ziem do Rusi. Została zasiedlona przez brańców wojennych z plemienia Uliczów znad brzegów Morza Czarnego.
Wieś w przeszłości zamieszkiwana była głównie przez Ukraińców. W czasie drugiej wojny światowej została w znacznej części zniszczona. Dziś liczy sobie kilkadziesiąt domów.
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.
[edytuj] Zabytki
Najważniejszym zabytkiem jest drewniana cerkiew pw. Wniebowstąpienia Pańskiego. Cerkiew usytuowana jest na liczącym 344 m n.p.m. wzgórzu Dębnik, wznoszącym się ponad doliną Sanu. Została zbudowana najprawdopodobniej w latach 1510-1517, istnieją jednak hipotezy, iż została wykonana na przełomie XVI i XVII wieku. Była dwukrotnie przebudowywana (w 2. połowie XVIII wieku oraz w XIX wieku), a następnie gruntownie restaurowana w latach 1961-1964.
Świątynia ma trójdzielny układ i charakterystyczną, rozłożystą bryłę. Zbudowana jest z grubych modrzewiowych bali. Góruje nad nią kopuła, usytuowana nad kwadratową nawą oraz dach kryty gontem. Prezbiterium, które jest węższe od nawy, posiada pozorne sklepienie beczkowe. Cerkiew posiada charakterystyczny układ, jak inne budowle tego typu: babiniec, nawę, prezbiterium, na zewnątrz drewniane soboty, lecz brakuje jej zakrystii.
Wewnątrz znajduje się dobrze zachowana polichromia z XVII w. oraz malowidła kultury miejscowej. Niegdyś przy cerkwi działał zakon bazylianów. Cały kompleks (cerkiew, baszty, kamienne mury) posiadał charakter typowo obronny.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy i zdjęcia satelitarne
