Taras

Z Wikipedii

Nazwa tego hasła odnosi się do więcej niż jednego artykułu.

• w budownictwie – pozioma powierzchnia umieszczona na wysokości parteru, piętra lub na dachu, ogrodzona balustradą. Tarasy pełnią najczęściej funkcję miejsc wypoczynkowych w budynkach mieszkalnych i reprezentacyjnych (pałacach). W budynkach biurowych, usługowych (np. w hotelach) spełniają dodatkowo rolę ogródków kawiarnianych, restauracyjnych itp.

Tarasy znane były już w starożytności (Egipt, starożytny Rzym). Nadal są bardzo popularne zwłaszcza w krajach o łagodnym klimacie.

Istonym elementem budowy tarasu jest poprawne wykonanie izolacji, zwłaszcza wodochronnej w celu zabezpieczenia pomieszczeń znajdujących się poniżej tarasu oraz samej warstwy izolacyjnej, przed uszkodzeniami mechanicznymi.

• w ogrodach – celowe ukształtowanie terenu (naturalne lub sztuczne) nadające ogrodom specyficzny, schodkowy wygląd. Poziome płaszczyzny wzmacniane były murem stawianym od strony stoku. Wzmocnienie zabezpieczało płaszczyznę tarasu przed zniszczeniem (rozmyciem wodą deszczową). Ogrody tarasowe znano w starożytności (Babilon, kraje muzułmańskie, Ameryka Południowa), w czasach nowożytnych najpopularne w okresie renesansu i baroku we Włoszech.
• w geologii – forma ukształtowania stoku góry, spowodowana różnym przebiegiem procesu wietrzenia skały.
• Taras - imię męskie
• Taras - wieś w województwie łódzkim

Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu architektury.