Tadeusz Bobrowski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Tadeusz Bobrowski generał brygady
ur. 24 I 1873 w Warszawie zm. 11 V 1930 w Wilnie
Kariera wojskowa w Polsce:
szef Służby Technicznej KMW
• szef Sekcji Technicznej DSM
Kariera wojskowa w Rosji:
• z-a głównego mechanika portu Sewastopol • mechanik torpedowców Floty Czarnomorskiej
Działania wojenne:
I wojna światowa • wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych
Krzyż Zasługi
Krzyż Niepodległości

Tadeusz Bobrowski (ur. 24 stycznia 1873, zm. 11 maja 1930) - polski generał brygady i inżynier mechanik okrętowy. W okresie od 1891 do 1918 służył w Imperialistycznej Marynarce Wojennej Rosji, a następnie do 1925 w polskiej Marynarce Wojennej. Brał udział w I wojnie światowej i wojnie polsko-bolszewickiej. Karierę w Polsce zakończył na stanowisku szefa Służby Technicznej Kierownictwa Marynarki Wojennej.

[edytuj] Służba wojskowa w Rosji

Tadeusz Bobrowski urodził się 24 stycznia 1873 w Warszawie. W 1891 ukończył Wydział Mechaniczny w Morskiej Szkole Inżynierii w Kronsztadzie, a w 1894 odbył kurs mechaników broni podwodnej. Był także absolwentem Akademii Morskiej z 1898. W latach 1894-1918 służył w rosyjskiej Marynarce Wojennej, awansując do stopnia kapitana I rangi (komandora). Początkowo pływał na krążownikach i odbył kilka rejsów dalekomorskich, m.in. na "Admirale Nachimowie". Od 1905 był oficerem mechanikiem sił torpedowych Floty Morza Czarnego. W latach 1914-1918 pełnił funkcję zastępcy głównego mechanika portu w Sewastopolu.

[edytuj] Służba wojskowa w Polsce

W 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i awansowany na generała majora marynarki (kontradmirała) w Korpusie Morskich Oficerów Technicznych. Wyznaczono go szefem Sekcji Technicznej w Departamencie dla Spraw Morskich. W 1921 został przemianowany na generała brygady. Po przekształceniu Departamentu dla Spraw Morskich w Kierownictwo Marynarki Wojennej w 1922 był w nim szefem Służby Technicznej. W 1925, w związku z zakupem przez Marynarkę Wojenną przestarzałych min morskich (tzw. "afera minowa"), został zwolniony ze stanowiska m.in. z wadm. Kazimierzem Porębskim oraz kadm. Wacławem Kłoczkowskim i przeniesiony w stan nieczynny. W 1927 przeszedł w stan spoczynku. W 1928 Wojskowy Sąd Okręgowy nr 1 umorzył postępowanie wszczęte w 1926 przez Prokuraturę Wojskową. Następnie pracował w "Żegludze Polskiej" w Gdyni. Zmarł 11 maja 1930 w Wilnie.

[edytuj] Odznaczenia

[edytuj] Bibliografia

Julian Czerwiński, Małgorzata Czerwińska, Maria Babnis, Alfons Jankowski, Jan Sawicki. "Kadry Morskie Rzeczypospolitej. Tom II. Polska Marynarka Wojenna. Część I. Korpus oficerów 1918-1947." Wyższa Szkoła Morska. Gdynia 1996. (ISBN 83-86703-50)