Silnik o zapłonie iskrowym
Z Wikipedii
Silnik o zapłonie iskrowym jest silnikiem cieplnym spalinowym o spalaniu wewnętrznym, w którym spalanie ładunku zainicjowane jest iskrą powstającą pomiędzy elektrodami świecy zapłonowej.
Paliwem spalanym w silniku iskrowym musi być paliwo intensywnie parujace w układzie zasilania silnika w paliwo lub w cylindrze silnika. Stosowanymi paliwami są:
- wytworzone na bazie węglowodorów płynnych paliwa benzyna, etylina,
- LPG gaz płynny,
- gaz ziemny - CNG,
- metanol - stosowany do motorów żużlowych
- alkohol etylowy (jako samodzielne paliwo lub jako dodatek do benzyn).
Silnik o zapłonie iskrowym znany jest także pod nazwą: silnik benzynowy i silnik gaźnikowy chociaż znaczenie tych nazw nieco się różni.
Silnik iskrowy może być zbudowany w układzie silnika dwusuwowego, jak i w układzie czterosuwowego.
Zaletami silnika iskrowego są:
- łatwy rozruch niezależnie od temperatury zewnętrznej silnika.
- dobra szybkobieżność (szybka reakcja na "dodanie gazu").
- łatowść uzyskiwania wysokich obrotów pracy.
- stosunkowo wysoka uzyskiwana moc.
- dość lekka konstrukcja.
- niezbyt skomplikowana konstrukcja układu zasilania.
Te ważne zalety są jednak okupione kilkoma istotnymi wadami takimi jak:
- mniejsza sprawność energetyczna (większe jednostkowe zużycie paliwa).
- uzyskiwanie maksymalnego momentu obrotowego na dość wysokich obrotach.
- nieco mniejsza trwalość w stosunku do silnika wysokoprężnego.
Najistotniejsza jest wada mniejsza sprawności energetycznej, i większa emisja gazów cieplarnianych przez co znaczenie silników iskrowych w XXI wieku nieco zmalało na rzecz bardziej ekonomicznych silników wysokoprężnych z wtryskiem bezpośrednim.
