Siegfried Lenz
Z Wikipedii
Siegfried Lenz - niemiecki pisarz, urodzony 17 marca 1926 w Lyck, czyli dzisiejszym Ełku.
Po zwolnieniu z brytyjskiej niewoli studiował literaturę, filozofię i anglistykę w Hamburgu. W latach 1950-1951 był redaktorem działu kulturalnego tygodnika "Die Welt". Od 1951 zajął się wyłącznie twórczością literacką, współpracując z licznymi wydawnictwami prasowymi, radiem oraz gościnnie wykładał na uniwersytecie. Jest laureatem wielu nagród, odznaczeń i wyróżnień.
Największym międzynarodowym sukcesem pisarza okazała się, później zekranizowana powieść, Lekcja języka niemieckiego. Powieść została przetłumaczona na 19 języków. Dotyczy ona moralnych konfliktów w faszystowskich Niemczech.
Ważniejsze dzieła:
- powieści
- Es waren Habichte in der Luft (1951)
- Duell mit dem Schatten (1953)
- Za burtą (Der Mann im Strom 1957, wyd. polskie 1966)
- Brot und Spiele (1959)
- Lekcja języka niemieckiego (Deutschstunde 1968, wyd. polskie 1971)
- Das Vorbild (1973)
- Muzeum ziemi ojczystej (Heimatmuseum 1978, wyd. polskie 1991)
- Der Verlust (1981)
- Exerzierplatz (1985)
- Die Klangprobe (1990)
- Die Auflehnung (1994)
- Arnes Nachlass (1999)
- Fundbüro (2003)
- zbiory opowiadań
- Słodkie Sulejki (So zärtlich war Suleyken 1955, wyd. polskie 1988)
- Jäger des Spotts (Łowca drwin, 1958)
- Das Feuerschiff (Statek latarnia, 1960)
- Stimmen der See (1962)
- Einstein przepływa Łabę pod Hamburgiem (Einstein überquert die Elbe bei Hamburg 1975, wyd. polskie 1977)
- dramaty
- Nikt nie jest winien (Zeit der Schuldlosen, 1961)
- Das Gesicht (Twarz, 1964)
Zobacz też: literatura niemiecka.
