Siedliskowy typ lasu
Z Wikipedii
Siedliskowy typ lasy obejmuje zespoły leśne reprezentujące różne stadia sukcesji ekologicznej i w związku z tym mogą się one różnić pod względem składu florystycznego, struktury, trwałości, ale wykazują podobne, potencjalne możliwości produkcyjne. Monograficznym opracowaniem typów siedliskowych lasów Polski zajmował się w latach 50-tych XX wieku zespół pracowników naukowych Instytutu Badawczego Leśnictwa (IBL) pod kierownictwem L. Mroczkiewicza i T. Tramplera. Podczas tych badań uznano, że potencjalna zdolność produkcyjna siedliska będzie najbardziej miarodajnym wykładnikiem diagnozy typologicznej niż stosunki florystyczne czy fitosocjologiczne uwzględniane przez wcześniejszych badaczy. W praktycznych pracach typologicznych analizę siedliskoznawczą oparto na 6 kryteriach: 1) położeniu terenu w obrębie krainy przyrodniczo-leśnej. 2) postaci próchnicy. 3) typie gleby. 4) pochodzeniu geologicznego podłoża gleby. 5) składzie mechanicznym gleby. 6) poziomie wody gruntowej. Na pojęcie siedliska lasu składają się więc czynniki klimatyczne i glebowe. Rozróżniamy siedliska borowe i siedliska lasowe. Na siedliskach borowych występują głównie gatunki drzew iglastych, a na lasowych gatunki liściaste.
Na siedliska lasu składają się następujące typy:
- na terenach nizinnych:
- bór suchy (Bs)
- bór świeży (Bśw)
- bór wilgotny (Bw)
- bór bagienny (Bb)
- bór mieszany świeży (BMśw)
- bór mieszany wilgotny (BMw)
- las mieszany (LM)
- las świeży (Lśw)
- las wilgotny (Lw)
- las łęgowy (Lł)
- ols jesionowy (OlJ)
- ols typowy (Ol)
- na terenach górzystych:
- bór wysokogórski (BWg)
- bór górski (BG)
- bór mieszany górski (BMG)
- las mieszany górski (LMG)
- las górski (LG)
- ols górski (Olg)