Rower górski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Klasyczny rower górski - Scott Comp Racing '99

Rowery górskie (ang. MTB - Mountain Bike) to ogólna nazwa rowerów, które lepiej byłoby nazwać rowerami do jazdy po trudnym terenie, gdyż wbrew swojej nazwie nie muszą one służyć wyłącznie do jazdy w górach.

Klasyczny rower górski jest rowerem na kołach 26 calowych o krótkiej, zwartej i specjalnie wzmacnianej ramie, z większym niż w rowerach szosowych prześwitem pod pedałami, zaopatrzonym w prostą kierownicę, mocne hamulce i odporny na uderzenia oraz brud osprzęt, dający możliwość zmieniania przełożeń w jak najszerszym zakresie. Klasyczny rower górski powinien też posiadać przynajmniej przednią amortyzację. Rower taki jest cięższy od rowerów szosowych - masa roweru górskiego dobrej klasy waha się w zakresie 10-12 kg, choć najdroższe rowery zawodnicze do cross-country mają masę ok 7-8 kg.

Ze względu na amortyzację klasyczne rowery górskie dzielą się na:

rigid, czyli rowery pozbawione amortyzacji (np. rowery cyklotrialowe)
hardtaile, czyli rowery bez tylnej amortyzacji,
softtaile, czyli rowery ze szczątkową tylną amortyzacją (bazującą na ugięciu materiału, z którego zrobiona jest rama np. Cannondale Scalpel),
rowery full-suspension - z pełną amortyzacją.

Klasyczny rower górski służy do uprawiania turystyki w trudnym terenie, a jego sportowe odmiany służą do uprawiania dyscypliny o nazwie Cross Country (XC), czyli przełajów po pętli 10-20 km, które pokonuje się w czasie zawodów 3-4 razy lub maratonów MTB, czyli wyścigów w terenie, jednak na znacznie dłuższej trasie (nawet do 200 km) o mniejszych interwałach niż w XC.

[edytuj] Odmiany rowerów górskich

rower zjazdowy (Downhill) – który ma taką geometrię ramy, że jadący czuje się na nim wygodnie na stromym zjeździe, ale nie nadaje się on do jazdy po płaskim terenie i do podjazdów. Rower zjazdowy ma koniecznie pełne zawieszenie o bardzo dużym skoku, mocno giętą kierownicę, mniej przełożeń i jest znacznie solidniejszy ale i znacznie cięższy od klasycznego roweru górskiego. Jego przeciętna masa to 16-18 kg. Na rowerze tym rozgrywa się konkurencje sportową - zjazd po stromym stoku, gdzie prędkości dochodzą do 100 km/h.
rower do dual-slalomu – to pośredni między rowerem zjazdowym i rowerem klasycznym pojazd, który nie jest tak ciężki jak typowy rower zjazdowy, zwykle nie posiada tylnego zawieszenia i daje się nim także jechać po płaskim terenie - służy on do rozgrywania konkurencji polegającej na równoległym zjeździe dwóch zawodników po wąskiej i krętej trasie, która może się także miejscami wznosić.
rower freeride'owy - rower służący do jeżdżenia na specjalnie zbudowanych trasach głównie w lasach pełnych przeszkód z drewna- mostki, skocznie, równoważnie. Najczęściej posiada amortyzator

jednopółkowy o skoku 150-180 mm i tylny amortyzator.

rower enduro- rower służący do jeżdżenia na trasach górskich, głównie pod górę. Ma specjalnie zbudowaną rame pod kątem geometrii, musi mieć blokadę amortyzatorów by móc je zablokować podczas podjazdów i zapobiec bujaniu się roweru. Tylny amortyzator w tym rowerze jest najczęściej tłumikiemm a nie sprężynowym amortyzatorem. W rowerach enduro dba się o jak najniższą wagę i jak najwięcej przełożeń.
rower trialowy – jest to rower na kołach 24" lub mniejszych o bardzo orginalnej budowie, bardzo bardzo niskiej ramie, praktycznie nie da się na nim normalnie jeździć na długich dystansach. Prawdzie rowery do trialu nie mają siodełka. Służy do wykonywania "sztuczek", oraz do cyklotrialu - czyli jazdy po krótkiej ale bardzo trudnej trasie wymagającej pokonywania przeszkód w rodzaju wysokich ścianek, beczek, poręczy, schodów itp. Głównym zadaniem triailowca jest wykonywanie jak najwyższych skoków i zachowywanie równowagi przez jak najdłuższy czas.
rower streetowy – jest to rower najczęściej na kołach 24" z ramą mniejszą od zwykłego górskiego a większą od BMX'a. Nie posiada przerzutek, często dodaje się pegi, a widelec z przodu jest sztywny. Robi się na nim sztuczki i tricki na schodach, murkach, poręczach.
rower dirtowy - rower podobny do streetowego ale z amortyzatorem o skoku najczęsciej 90-110 mm, jednym hamulcem (z tyłu). Skacze się nim po ziemnych skoczniahc zwanych "dirtami" albo "hopami".