Roman Rybarski
Z Wikipedii
Roman Rybarski (ur. 3 sierpnia 1887 w Zatorze, zm. 6 marca 1942 w Oświęcimiu), polski ekonomista i polityk narodowej demokracji, więzień niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.
Urodzony w Zatorze 3 sierpnia 1887 od roku 1906 studiuje na wydziale prawa Uniwersytetu Jagielońskiego tam wiąże się z ruchem narodowym, działa w Związku Młodzieży Polskiej a od 1910 r. w Lidze Polskiej od 1916 wydaje miesięcznik Rok Polski o tematyce społeczno gospodarczej. W roku 1917 zostaje profesorem Uniwersytetu Jagielońskiego. W latach 1919-1921 pełni różne funkcje (podsekretarz stanu, wiceminister) w ministerstwach gospodarczych, następnie porzuca działalność polityczną dla pracy naukowej, w latach 1920-1923 na Politechnice Warszawskiej a następnie na Uniwersytecie Warszawskim gdzie obejmuje katedrę skarbowości. W roku 1923 na zlecenie Władysława Grabskiego przygotowuje projekt statutu Banku Emisyjnego a w 1924 r. redaguje ostateczny projek ustawy o Banku Polskim i po jego powołaniu wchodzi w skład pierwszej Rady Banku. Po zamachu majowym powraca do aktywnej polityki. Wchodzi do władz Obozu Wielkiej Polski a od 1928 do 1935 zasiada w sejmie gdzie pełni funkcje prezesa klubu Stronnictwa Narodowego, po uchwaleniu Konstytucji kwietniowej wraz z całym stronnictwem bojkotuje wybory parlamentarne i dalszą działalność polityczną prowadzi poza parlamentem. Po klęsce kampanii wrześniowej uczestniczy w tworzeniu struktur Polskiego Państwa Podziemnego jako dyrektor depertamentu skarbu. Aresztowany w maju 1941 r. trafia do Obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau gdzie jest jednym z organizatorów ruch oporu rozstrzelany 6 marca 1942.
Poglądy gospodarcze
Był zdecydowanym zwolennikiem leseferyzmu. Głosił konieczność: stałości prawa gospodarczego i niskich podatków , nienaruszalność własności prywatnej, szkodliwosć: przymusowych ubezpieczeń społecznych , monopoli i koncesji. Za jedyną doposzczalną formę wspierania gospodarki przez państwo uznawał zamówienia wojskowe. Był także przeciwnikiem zaciagania przez państwo długów.
Dzieła
- Gospodarka miasta Biecza w XVI i na początku XVII stulecia
- Nauka o podmiocie gospodarstwa społecznego 1911 r.
- Idea gospodarstwa narodowego 1919 r.
- System ekonomii politycznej 1924 r.
- Naród, jednostka, klasa 1926 r.
- Polityka i gospodarstwo 1927 r.
- Przyszłość gospodarcza świata 1932 r.
- Podstawy narodowego programu gospodarczego 1934 r.
- Siła i prawo 1936 r.
- Idee przewodnie gospodarstwa Polski 1939 r.
Teksty w sieci
