Roanoke (kolonia)
Z Wikipedii
Roanoke (nazywana również Lost Colony, czyli "zaginioną kolonią") - angielska kolonia założona na wyspie Roanoke, u wybrzeży dzisiejszej Karoliny Północnej (Stany Zjednoczone).
Organizatorem kolonizacji był sir Walter Raleigh, który otrzymał ten przywilej od królowej Elżbiety I. Pierwsza 600-osobowa grupa dowodzona przez Richarda Grenville'a wylądowała na wyspie w 1585. Po wybudowaniu fortu pozostawiono w kolonii 100 osadników, a reszta powróciła do Anglii. Próba kolonizacji okazała się nieudana. 9 czerwca 1586 u wybrzeża wyspy zakotwiczyły 23 okręty Francisa Drake'a. Rozczarowani koloniści opuścili wyspę 18 czerwca i powrócili do kraju na jednym ze statków. W tym samym roku na wyspę dotarł statek Raleigha z zapasami żywności, ale nie zastawszy nikogo zawrócił. Nieco później zjawił się Grenville z trzema okrętami pełnymi zapasów i 400 nowych kolonistów. Postanowił jednak zawrócić, a w zbudowanej na wyspie osadzie postanowiono pozostawić jedynie 15 członków załogi.
W 1587 do osady przybyła kolejna grupa śmiałków. Były wśród nich również kobiety i dzieci (91 mężczyzn, 17 kobiet i 9 dzieci). Z poprzedniej załogi fortu nikogo nie zastali przy życiu. Gubernatorem kolonii został John White. 18 sierpnia 1587 urodziło się pierwsze w Nowym Świecie dziecko z angielskich rodziców. Była nim dziewczynka o imieniu Virginia. Trzy lata później ani po dziewczynce, ani po żadnym z kolonistów nie było już śladu. Tajemnica ich zniknięcia pozostaje niewyjaśniona. Jedynym śladem, jaki pozostał, są znalezione tajemnicze słowa "Croatoan" wyrzeźbione w drzewie. Oznaczają one prawdopodobnie wyspę Croatoan, sugerując, że osadnicy przenieśli się właśnie tam.
