Rewolucja neolityczna
Z Wikipedii
Rewolucja neolityczna – termin określający przechodzenie skupisk ludzkich od wędrownego trybu życia związanego ze zbieractwem, myślistwem i łowieniem ryb do trybu osiadłego, w którym źródłem utrzymania stało się rolnictwo i hodowla. Rewolucja neolityczna rozpoczęła się około 10 000 lat temu (około 7 000 lat przed naszą erą) wśród ludów Bliskiego Wschodu zamieszkujących obszary Mezopotamii, Syrii i Egiptu. Jednocześnie rozpoczęła się epoka kamienia gładzonego – neolit. Do około 4 000 r. p.n.e. proces osiedlania się objął już większość Europy, w tym Polskę. W czasie rewolucji neolitycznej powstawały osady, a następnie miasta niekiedy otaczane murami. Wynaleziono także sposób wykonywania naczyń z gliny, innym wynalazkiem było tkactwo
Pierwsze rolnicze wspólnoty powstały w Anatolii, Syrii i Palestynie. Do najstarszych zaliczają się: Çatal Höyük (czyt. czatal hijik), Jerycho i Mujerbat.
Obok nich wiodły życie grupy pasterzy, które czasowo zmieniały miejsca zamieszkania, wędrując w poszukiwaniu odpowiednich pastwisk dla udomowionego bydła i innych gatunków zwierząt.
Na podstawie ostatnich badań, powoli odchodzi się od używania tego terminu, przyjmując nastanie neolitu jako procesu bardziej złożonego i dłuższego w czasie.
Skutki rewolucji neolitycznej:
- osiadły tryb życia (z gęstą zabudową)
- uprawa roli i hodowla
- wytwarzanie tzw. produktów wtórnych hodowli
- wytwarzanie narzędzi
- handel i usługi
- podział zadań – zawody, specjalizacje
- naczynia z gliny i tkactwo
- początki metalurgii
- wzrost liczby ludności
- stworzenie społecznej hierarchii
- wytworzenie instytucji władzy i organizacji państwowej
- eksploatacja zasobów Ziemi na niespotykaną wcześniej skalę
- wyniszczenie lasów na skutek pozyskiwania drewna na budulec i opał oraz terenu pod uprawę i pastwiska
Zobacz też: prehistoria