Pontus De la Gardie
Z Wikipedii
Pontus De la Gardie (właściwie Ponce d’Escouperie), urodzony w 1520 w Russol w Aude w Langwedocji, zmarły 5 listopada 1585 w Revalu (obecnie Tallin), francuski szlachcic i najemnik, m.in. w służbie króla Szwecji.
[edytuj] Biografia
Urodzony we Francji za Zamku Russol w Langwedocji, syn Jacquesa d’Escouperie i Catharine de Sainte-Colombe, swoje doświadczenie wojenne zdobywał we Włoszech pod dowództwem Brissaca, potem we Francji (Bitwa pod St. Quentin w 1557) i Szkocji (w służbie Marii Stuart). Jako najemnik Królestwa Danii w czasie północnej wojny siedmioletniej (1563-1570) został wzięty w 1565 do szwedzkiej niewoli i został najemnikiem Królestwa Szwecji.
Brał udział w wojnie z Rosją 1572–1583 (Wojna Inflancka), gdzie 6 sierpnia 1581 najemna armia szwedzka pod jego dowództwem zdobyła od Rosji Narwę (w dzisiejszej Estonii). Zwycięstwo to zakończyło się rzezią ludności, w której wymordowano, często w sposób dość okrutny, około 7000 ludzi.
4 lutego 1580 w zamku Vadstena poślubił Sofię Gyllenhielm (1556–1583), nieślubną córkę króla szwedzkiego Jana III Wazy i fińskiej szlachcianki Karin Hansdotter (fin. Kaarina Hannuntytär).
Grób jego i jego żony znajduje się w katedrze Najświętszej Marii Panny i Zbawiciela na wzgórzu Toompea w Talinnie (Estonia), gdzie zmarł w 1585.
[edytuj] Dzieci
- Brita Pontusdotter De la Gardie (1581–1645)
- Johan Pontusson De la Gardie (1582–1642)
- Jacob Pontusson De la Gardie (1583–1652)