Pomorze Środkowe

Z Wikipedii

Pomorze Środkowe także Pomorze Tylne (niem. Hinterpommern) to część Pomorza, wchodząca w skład Pomorza Zachodniego, regionu w północno-zachodniej Polsce, nad Morzem Bałtyckim, na pograniczu województwa zachodniopomorskiego oraz pomorskiego. Obejmuje powiaty: słupski, lęborski, bytowski, sławieński, koszaliński, kołobrzeski, gryficki, świdwiński, łobeski, drawski i szczecinecki.

Sąsiednie regiony historyczne to Pomorze Gdańskie, Pomorze Szczecińskie oraz Nowa Marchia (północna Wielkopolska).

[edytuj] Geografia

Pomorze Środkowe leży w obrębie pasa pobrzeży oraz pojezierzy. Największym jeziorem regionu jest Łebsko. Najdłuższą rzeką jest Słupia.

[edytuj] Główne miasta

Głównymi miastami Pomorza Środkowego są:

• Słupsk
• Koszalin
• Kołobrzeg
• Lębork
• Darłowo
• Sławno
• Szczecinek
• Białogard

[edytuj] Zobacz też

• rejencja koszalińska
• województwo środkowopomorskie

To jest tylko zalążek artykułu związanego z geografią Polski. Jeśli możesz, rozbuduj go.

	Historyczny podział Pomorza
	Pomorze Zachodnie: Pomorze Przednie | Pomorze Środkowe | Pomorze Szczecińskie | Rugia Pomorze Gdańskie: Kaszuby | Kociewie | Ziemia lęborsko-bytowska