Pomieczyno

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Pomieczyno
Województwo	pomorskie
Powiat	kartuski
Gmina	Przodkowo
Położenie	54° 25' N 18° 12' E
Populacja - liczba ludności	450
Strefa numeracyjna (do 2005)	58
Kod pocztowy	83-305
Tablice rejestracyjne	GKA

Pomieczyno (kaszb. Pòmiéczëno) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Przodkowo na północnym skraju Pojezierza Kaszubskiego przy 224 . Wieś jest siedzibą sołectwa Pomieczyno w którego skład wchodzą również Barwik, Hejtus i Pomieczyno Małe. Na północy od Pomieczyna znajduje się jezioro Otalżyno. Pierwsze wzmianki pisane o Pomieczynie pochodzą z 1664 roku, juz wtedy wieś zamieszkiwało kilku gburów tzn kaszubskich gospodarzy. Przez Pomieczyno biegł trakt z Gdańska na Mirachowo. W latach 1925 - 1925 mieszkańcy Pomieczyna i okolic własnymi silami pobudowali kościół, przy którym też została utworzona parafia. Kościół jest pobudowany w stylu starozakopiańskim, zachwyca stylowym wnętrzem oraz pięknem i precyzją wykonanych rzeźb. Pierwszym proboszczem parafii Pomieczyno był ksiądz Bork, bestialsko zamordowany przez hitlerowców prawdopodobnie juz w październiku 1939 roku. W 1945 r. przez Pomieczyno hitlerowcy przeprowadzali więżniów z obozu koncentracyjnego w Sztuttofie, był to tzw Marsz Śmierci, w tutejszym kościele więżniowie nocowali, a miejscowi przynosili im jedzenie. Na miejscowym cmentarzu znajduje się mogiła pomordowanych więźniów (około 50 osób). Przed I wojną światową władze pruskie pobudowały pocztę (działającą do dziś ale już w innym budynku)oraz szkołę (szkoła istniała prawdopodobnie już od ok połowy XIX w.) Obecnie we wsi znajduje się Zespół Szkoły Podstawowej i Publicznego Gimnazjum. W 1952 roku mieszkańcy Pomieczyna założyli Ochotniczą Straż Pożarną, aktywnie działającą do dzisiaj (do największych sukcesów jednostki należy zdobycie w 2006 roku na Wojewódzkich Zawodach Sportowo Pożarniczych członkow czynnych 4 miejsca). Wieś jest zamieszkana glównie przez Kaszubów, chociaż w ostatnich latach w Pomieczynie osiedla się coraz więcej ludzi z miast, przede wszystkim z nieodleglego Trójmiasta. Przez Pomieczyno przepływa rzeczka Dębnica, około 0,5 km na południe od wsi leży kompleks lasów ciągnących się kilka kilometrów aż do Sianowa.

Na północny wschód od wsi rozciąga się torfowisko wysokie tzw. Białe Błoto. Posiada ono dobrze wykształconą, wyraźną kopułę, typową dla torfowisk typu bałtyckiego, jest jednak silnie przesuszone i zdewastowane przez prowadzoną tu do niedawna eksploatację torfu na przemysłową skalę. Z czasów tych pozostały ślady biegnących środkiem torów kolejki, głębokie rowy melioracyjne oraz rozległe, niemal zupełnie pozbawione roślinności pola poeksploatacyjne. Skutkiem działalności kopalni jest postępujące murszenie i decesja torfu w większej części obiektu, zwłaszcza że w centralnej części kopuły poziom wody obniżono o co najmniej 3 metry. Obecnie teren pokopalniany ulega stopniowej, spontanicznej rekultywacji; zarasta głównie sosną zwyczajną, brzozą i wrzosem. Z dawnej flory torfowiskowej pozostały: modrzewnica zwyczajna, widłak jałowcowaty, bagno zwyczajne oraz mchy torfowce.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.