Polski Związek Szachowy

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Polski Związek Szachowy (PZSzach) powstał w dniu 11 kwietnia 1926 w Warszawie w wyniku ogólnopolskiego zjazdu delegatów klubów, towarzystw szachowych oraz kilku zorganizowanych wcześniej okręgowych związków szachowych. Pierwszym prezesem PZSzach został Józef Żabiński. W statucie określono podstawowe zadania organizacji, m.in.: rozwój i popularyzacja szachów, kierowanie życiem szachowym w Polsce, reprezentowanie interesów polskich szachistów poza granicami kraju, koordynacja działności klubów i wojewódzkich związków szachowych, organizowanie indywidualnych i drużynowych turniejów o mistrzostwo Polski w różnych grupach wiekowych i inne. W roku 1927 Polski Związek Szachowy został przyjęty w poczet członków Międzynarodowej Federacji Szachowej (FIDE). Po zakończeniu II wojny światowej PZSzach został reaktywowany w dniu 30 kwietnia 1946 i w tej formie, poza latami 1950 – 1957 (przemianowany został wówczas na Sekcję Szachów Komitetu Kultury Fizycznej), istnieje do dnia dzisiejszego.

Najwyższą władzą PZSzach jest Walne Zgromadzenie Delegatów, ale bieżącą działalnością kieruje Zarząd, składający się z 10-15 członków, który wybierany jest na czteroletnie kadencje.

Kolejni Prezesi Polskiego Związku Szachowego: