Piotr Orseolo

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Piotr Orseolo (ur. 1011, zm. 30 sierpnia 1059), król Węgier w latach 1038–1041 i 1044–1046.

Urodził się w Wenecji jako syn weneckiego doży Ottona Orseolo i węgierskiej królewny Marii, córki Gejzy. W 1026 jego ojciec został usunięty z urzędu doży i Piotr stracił nadzieje na objęcie rządów w Wenecji. Schronienie znalazł na dworze swojego wuja, Stefana I Wielkiego, króla Węgier. Po jego śmierci w 1038 roku został królem Węgier. Nowy władca okazał się bardzo popularny (nazywano go Piotrem Wenecjaninem). Niechętni byli mu zwolennicy pogaństwa, a także krewni i powinowaci zmarłego Stefana, którzy liczyli na objęcie spadku.

Krótko po objęciu rządów Piotr Orseolo uwolnił polskiego królewicza Kazimierza I Odnowiciela, którego uwięził jego poprzednik. W 1040 roku poparł wielkie antybizantyjskie powstanie w Macedonii na czele którego stanął jego kuzyn - Piotr Odelian (Deljan), syn bułgarskiego cara Gabriela Radomira. Powstanie zakończyło się klęską w 1041 roku, w tym samym roku Piotr musiał opuścić Węgry, gdzie rządy objął Samuel Aba, szwagier Stefana Wielkiego. Orseolo znalazł schronienie w Austrii na dworze męża swojej siostry Frowilli - margrabiego Adalberta.

W 1044 roku na Węgrzech w interesie Piotra Orseolo interweniował niemiecki król Henryk III. Samuel Aba poległ 5 lipca 1044 roku w bitwie pod Menfö. Piotr Orseolo ponownie objął rządy. W zamian za udzieloną pomoc w 1045 roku złożył hołd lenny Henrykowi III.

W 1046 roku na Węgrzech wybuchło powstanie pogańskie na czele którego stanął Vata. Piotr udał się po pomoc do Niemiec. Nie uzyskawszy jej powrócił na Węgry, gdzie wpadł w ręce Vaty, który kazał go oślepić.

Piotr w 1055 roku poślubił Judytę ze Schweinfurtu, wdowę po czeskim księciu Brzetysławie I.