Paweł Argiejew
Z Wikipedii
Paweł Argiejew (Pawieł Władymirowicz Argiejew, Павел Владимирович Аргеев; 1 marca 1887 - 30 października 1922), rosyjski lotnik, as myśliwski okresu I wojny światowej.
Urodził się 1 marca 1887 w Jałcie w rodzinie oficera. Wybrał również karierę wojskową i po ukończeniu Akademii Wojskowej w Odessie, wstąpił do piechoty. W 1912 awansował na stopień porucznika. Wybuch pierwszej wojny światowej zastał go we Francji, gdzie pracował w rosyjskiej misji wojskowej do spraw uzbrojenia. Podjął starania powrotu do kraju, lecz rosyjskie władze wojskowe pozostawiły go na dotychczasowym stanowisku (według innych publikacji, przed wojną wystąpił z armii rosyjskiej i wyemigrował do Francji). Chcąc czynnie walczyć, Argiejew wystąpił o nadanie mu obywatelstwa francuskiego, po czym na ochotnika wstąpił do armii francuskiej. Przyjął wówczas formę nazwiska łatwiejszą dla Francuzów: Paul d'Argueeff.
Już 12 września 1914 został wysłany na front w składzie 331. pułku piechoty w stopniu porucznika, a 23 września został po raz pierwszy ranny. Służył następnie jako dowódca kompanii w 131. pułku piechoty. 5 listopada został awansowany na kapitana. Za zasługi, 9 stycznia 1915 został odznaczony orderem Croix de Guerre (Krzyż Wojenny) z dwoma palmami. 17 kwietnia został ponownie ranny, lecz nie zszedł z placu boju, za co między innymi 7 maja 1915 został odznaczony Legią Honorową. 15 maja został jednak poważnie ranny w obie nogi, po czym uznano go za niezdolnego do służby w piechocie. Argiejew wówczas poprosił o przeniesienie do lotnictwa, chociaż w następstwie rany chodził później z laską. Jego prośbę uwzględniono i po szkoleniu, 30 stycznia 1916 uzyskał licencję (brevet) pilota wojskowego, a po ukończeniu kursu pilota myśliwskiego, 1 czerwca 1916 został przydzielony do eskadry N48.
Początkowa służba Argiejewa w lotnictwie francuskim nie trwała jednak długo, gdyż w lipcu zgłosił się do grupy pilotów wysłanych przez rząd francuski do Rosji w ramach pomocy wojskowej. Tam zgłosił chęć powrotu do armii rosyjskiej i w październiku został przyjęty do armii w stopniu sztabskapitana, a następnie 2 listopada został przydzielony do 19. eskadry (Awiaotriadu), dowodzonej przez Aleksandra Kozakowa. Latał tam na myśliwcu Nieuport 17.
10 stycznia 1917 odniósł pierwsze potwierdzone zestrzelenie niemieckiego samolotu rozpoznawczego Albatros C, a 27 lutego drugie. W kwietniu jego eskadra walczyła na froncie rumuńskim, a później na Ukrainie. Argiejew odniósł w Rosji 6 uznanych oficjalnie zwycięstw powietrznych, z tego dwa zespołowo z Kozakowem. Ostatnie zwycięstwa odniósł w czerwcu 1917. Po rewolucji bolszewickiej w Rosji, gdy ponadto armia rosyjska rozpadła się, Argiejew postanowił opuścić kraj.
Argiejew zdołał dotrzeć do Francji w maju 1918 i od razu zgłosił się do lotnictwa francuskiego. 25 maja przydzielono go do eskadry SPA124, z międzynarodowym składem osobowym, latającej na myśliwcach SPAD XIII, należącej do pułku GC21. Na skutek nieznajomości nowego myśliwca, Argiejew został zestrzelony 1 czerwca, lecz zdołał awaryjnie wylądować. Następnie jednak do końca czerwca zestrzelił 4 samoloty niemieckie. Po przerwie w lataniu spowodowanej leczeniem, 27 września zestrzelił myśliwiec Fokker D.VII, następnego dnia dwa samoloty rozpoznawcze, a kolejne dwa 5 i 30 października. Razem, odnosząc 9 oficjalnie uznanych zwycięstw we Francji, podniósł swoje "konto" zestrzeleń do 15 samolotów (daty zwycięstw podawane w różnych publikacjach różnią się jednak między sobą). Ponadto, odniósł prawdopodobnie kilka zwycięstw oficjalnie nieuwzględnionych. Jak wspominali jego koledzy, Argiejew najchętniej latał i polował samotnie.
Podczas służby w lotnictwie uzyskał francuski Krzyż Wojenny z 8 palmami oraz kilka odznaczeń rosyjskich, w tym Order św. Jerzego IV klasy z mieczami, order św. Włodzimierza IV klasy z mieczami, order św. Stanisława III klasy i order św. Anny II, III i IV klasy. Argiejew był drugim pod względem liczby zwycięstw rosyjskim asem I wojny, po Kozakowie (do drugiego miejsca pretenduje też Wasilij Janczenko).
Po wojnie, Argiejew pozostał na emigracji we Francji. We wrześniu 1922 znalazł zatrudnienie jako pilot w przedsiębiorstwie lotniczym Companie France-Roumanie, prowadzącym loty komunikacyjne między Warszawą a Pragą. 30 października 1922 podczas lotu utracił orientację w złych warunkach atmosferycznych i chmurach i rozbił się samolotem o górę w okolicy Trutnova w Czechosłowacji, ponosząc śmierć.
