Oznaki godności
Z Wikipedii
Oznaki godności umieszczane w herbie umożliwiały mu przekazywanie nie tylko informacji ogólnej - o przynależności jego właściciela do stanu szlacheckiego - lecz także szczegółowej: o posiadanych godnościach i funkcjach pełnionych przez posiadacza. Wobec wewnętrznego zróżnicowania szlachty - zwłaszcza zachodnioeuropejskiej - herb musiał wskazywać także na konkretną warstwę stanu szlacheckiego, do której należał jego właściciel. Komunikaty takie przekazywano przy pomocy oznak godności. Spotykamy je głównie przy herbach osobistych, lecz także i państwowych, oraz w XIX- i XX-wiecznej heraldyce miejskiej. Oznaki godności umieszczano nad, lub za tarczą herbową. Były nimi najczęściej ceremonialne nakrycia głowy - korony, infuły itp. - oraz oznaki władzy noszone w dłoniach - laski, pastorały, berła. Oznaka godności w postaci korony rangowej jest stałym elementem polskiego herbu szlacheckiego: umieszczano ją na hełmie jako podstawę klejnotu. W heraldyce polskiej okresu przedrozbiorowego, w związku z rzadkim występowaniem tytułów arystokratycznych, oznaki godności - z wyjątkiem korony szlacheckiej i oznak godności kościelnych - spotykamy sporadycznie, częściej pojawiają się dopiero w XIX stuleciu. Krótko przed rozbiorami zaczęto stosować oznaczenia godności koronnych i ziemskich, najczęściej umieszczane za tarczą lub obok - n.p.herb generała artylerii oznaczały skrzyżowane lufy armatnie, herb cześnika - kielichy, herb miecznika - miecze, herb podskarbiego - klucze. W XIX wieku stosowano często nieformalne oznakiu godności - ozdabiając np. herb osoby wojskowej - panopliami.
Zobacz też: świeckie oznaki godności; kościelne oznaki godności;Tytuły szlacheckie
[edytuj] przykłady oznak godności
Heraldyka | ||
Herby: szlachecki • mieszczański • państwowy • miejski • korporacji |