Orient Express
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Orient Express zapoczątkował w 1883 roku nowy rozdział w historii kolei, inaugurując pierwszą transeuropejską linię, liczącą 2880 km, łączącą Paryż z Konstantynopolem (dzisiejszy Stambuł). Gdy w 1997 roku pokonywał tę trasę po raz ostatni, był już nieomal mitycznym symbolem wyrafinowanej elegancji. Po otwarciu krajów Europy Wschodniej, po tych samych torach kolejowych kursują pociągi, wiozące pasażerów przez siedem krajów. Odrestaurowany Venice Simplon-Orient Express podjął w 1982 roku tradycję doskonałej obsługi, na liczącej 1704 km trasie z Londynu do Wenecji. Ta luksusowa podróż trwa 32 godziny.
Orient Express wyruszył w swoją pierwszą podróż wieczorem 4 października 1883 roku z 40 pasażerami- zaproszonymi gośćmi i ważnymi osobistościami. Był to pierwszy przejazd transkontynentalnego ekspresu przez Europę. W podróży brał udział paryski korespondent londyńskiego Timesa, a także francuski powieściopisarz Edmond About. Opisuje on wagony, które wyglądały jak "domy na kółkach, zbudowane z drewna i szkła, z pięknymi oknami, wyposażone równie dobrze i tak wygodnie jak luksusowe mieszkania w Paryżu". W wagonie restauracyjnym stoły nakryte były na dwie lub cztery osoby, a burgundzki szef kuchni, znajdującej się, jak pisze About, "na wyciągnięcie ręki", serwował wyśmienite dania. Korespondent Timesa pił "wino czerwone o barwie rubinu, wino białe jaśniejące jak topaz". Z prędkością 80 km na godzinę podążali na wschód, ze zdumieniem oglądając dworce w Strasburgu i Wiedniu, które podobnie jak dworzec paryski, od niedawna oświetlały lampy elektryczne.
Grupa cygańskich muzyków, która grała dla pasażerów na peronie w Szeged, niespodziewanie wsiadała do pociągu. Muzycy towarzyszyli podróżnym przez kilka następnych godzin, przygrywając im do tańca w wagonie restauracyjnym.
W Bukareszcie o szóstej rano podróżni zjedli śniadanie- herbata i kanapki z kawiorem- w dworcowym bufecie. W Giurgiu nad brzegiem Dunaju ze zdumieniem dowiedzieli się, że tu pociąg kończy swój bieg: do Konstantynopola dotarli korzystając z promu, rozklekotanego pociągu i statku. Dopiero od stycznia 1889 roku można było wsiąść do pociągu w Paryżu i po 67 godzinach i 35 minutach, bez konieczności przesiadania się, dotrzeć do Konstantynopola.
[edytuj] Ojciec Orient Expressu
Georges Nagelmackers, twórca Orient Expresu, urodził się w 1845 roku w Liege w Belgii w rodzinie bankierów. Dorastał rozwijając zamiłowanie do dobrych rzeczy-smacznego jedzenia, dobrego wina i luksusowych warunków mieszkaniowych. Dzięki swemu talentowi potrafił to wszystko zapewnić europejskim pasażerom.
Wysoki, z bujnymi baczkami i laską, z którą się nigdy nie rozstawał, był wyrazistą postacią w swoich czasach. Pod koniec lat 60. XIX wieku odwiedził Stany Zjednoczone. Poznał tam George`a M. Pullmana, producenta wygodnych wagonów kolejowych z siedzeniami, które można było rozkładać do snu w trakcie nocnych podróży.
Mniej więcej w tym samym czasie kończono budowę transkontynentalnej linii kolejowej przez Stany Zjednoczone. Negelmackers stwierdził, że trzeba stworzyć podobny transkontynentalny pociąg z luksusowymi wagonami, który będzie podróżował przez Europę. Zdaniem Negelmackersa wagony pulmanowskie miały jednak poważną wadę. Były tak zaprojektowane, że w nocy zamieniały się w rodzaj dormitorium, w którym podróżni spali rzędem po obu stronach wagonu, oddzieleni od siebie jedynie cienką zasłonką. Tymczasem należało uwzględnić wrażliwość delikatnych dam.
Negelmackers zaprojektował niewielkie prywatne czteroosobowe sypialnie z siedzeniami, które można było rozkładać. Krótka współpraca z innym Amerykaninem, Williamem d`Altonem Mannem, pozwoliła mu zebrać kapitał wystarczający do uruchomienia jego Compagnie Internationale des Wagons-Lits. Chyba najtrudniejszym wyzwaniem stojącym przed Nagelmackersem było wynegocjowanie prawa do podróżowania przez Europę. Pomocny okazał się fakt, że ówczesny król Belgii, Leopold II, był aktywnym patronem firmy.
Aby zareklamować swoją nową linie, Nagelmackers nadał odpowiedni rozgłos wielkiemu inauguracyjnemu przejazdowi Orient Expressu, który wyruszył z Paryża do Konstatynopola 4 października 1883 roku. Nagelmackers, jak pełna niepokoju kwoka, też brał udział w podróży, strzegąc pociągu pełnego ważnych osobistości, dygnitarzy i dziennikarzy, zażegnując ewentualne kryzysy. Gdy oś wagonu restauracyjnego przegrzała się i trzeba go było zostawić w Monachium, inny wagon czekał już gotowy do przyłączenia.
Nagelmackers był świadkiem wielkiego sukcesu Orient Expressu, jednak zmarł w 1905 roku. Orient Express natomiast swe najlepsze czasy miał wówczas jeszcze przed sobą.
