Opera Wrocławska
Z Wikipedii
Spis treści |
[edytuj] Budynek
Gmach Teatru Miejskiego wzniesiono w latach 1839 - 1841 wg projektu Carla Ferdinanda Langhansa, z nowoczesną sceną i widownią na około 1600 miejsc. Po pożarach (w 1865 i 1871), budynek przebudowano podwyższając widownię i nadscenium oraz dostawiono pawilon malarni i rozbudowano portyk. Gruntowna modernizacja nastąpiła w 1997 i zakończyła się w 2006.
[edytuj] Działalność sceniczna
[edytuj] Do 1944
Tradycje operowe we Wrocławiu sięgają pierwszej połowy XVII w., wówczas Ballhaus (Dom Zabaw), odwiedzały teatry wędrowne. Duże znaczenie miała działalność włoskiej trupy operowej, utrzymującej stały kontakt z teatrami w Bolonii i Wenecji oraz z Antonio Vivaldim. Ich siedziba w 1727 otrzymała status teatru miejskiego a w grudniu 1795 otrzymała nazwę Teatru Królewskiego we Wrocławiu. W latach 1804-1806 teatr prowadził Carl Maria von Weber, twórca niemieckiej opery romantycznej. Opera prowadziła działalność do 1944, jako jedna z czołowych scen niemieckich. Na scenie teatru gościło wielu znakomitych europejskich śpiewaków i śpiewaczek, dyrygentów i wirtuozów, m. in. Leo Slezak, Richard Wagner, Ryszard Strauss, Wilhelm Furtwängler, Niccolo Paganini, Karol Lipiński, Antoni Rubinstein, Franciszek Liszt i Henryk Wieniawski.
[edytuj] Po 1945
Opera Wrocławska jest jednym z największych i najbardziej znaczących teatrów operowych w Polsce. Od 1995 r. działa pod kierunkiem prof. Ewy Michnik, wybitnego dyrygenta współpracującego z takimi orkiestrami i teatrami operowymi, jak m.in.: Filharmonia Praska, Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra, Deutsche Bach Orchester w Hamburgu, Orkiestra Symfoniczna w Norymberdze, Kammer Wiener Oper. Teatr operowy we Wrocławiu jako jedyny w Polsce od 1997 r. realizuje tzw. superwidowiska, spektakle przygotowywane w niekonwencjonalnych, dużych przestrzeniach dla wielotysięcznej widowni, z udziałem kilkusetosobowych zespołów wykonawczych, przy wykorzystaniu monumentalnych dekoracji i efektów specjalnych. Najczęściej do tych przedsięwzięć wykorzystywane są zabytkowe wnętrza Hali Ludowej, cenionej ze względu na wspaniałą architekturę. Widowiska te spotykają się z ogromnym zainteresowaniem mediów oraz publiczności przybywającej na spektakle z całej Polski oraz z zagranicy. Opera Wrocławska realizuje także podobne pod względem rozmachu inscenizacyjnego przedstawienia plenerowe, zaskakując nimi zarówno stałych widzów, jak i licznych turystów muzycznych odwiedzających Wrocław, z których największym powodzeniem cieszyła się Gioconda wystawiona na rzece Odrze w czerwcu 2003 r., kiedy to 6 spektakli obejrzało łącznie ponad 30 tysięcy widzów
