Ogród Botaniczny w Krakowie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Jedna z głównych alei parku, w tle budynek muzeum

Ogród Botaniczny Uniersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (łac. Hortus Botanicus Universitatis Jagiellonicae) - ogród botaniczny założony w 1783 w Krakowie, położony na zachód od Starego Miasta, na terenie Wesołej (obecnie dzielnica II Grzegórzki). Ogród zajmuje powierzchnię 9,6 ha.

Krakowski ogród botaniczny powstał na miejscu ogrodu rodziny Czartoryskich, zakupionego w 1752 przez jezuitów. Po kasacie zakonu został on przekazany Komisji Edukacji Narodowej, która w ramach reformy Akademii Krakowskiej założyła ogród botaniczny. Organizacją ogrodu zajmował się Jan Jaśkiewicz. W 1783 ruszyły prace przygotowawcze, a w 1787 postawiono pierwsze szklarnie. W latach 1788-1792 zbudowany został gmach Obserwatorium Astronomicznego (przebudowny w 1858-1859). W obserwatorium pracował Jan Śniadecki, znany krakowski matematyk i astronom. Obecnie w budynku zwanym Collegium Śniadeckiego mieści się Instytut Botaniki UJ. W 1792 na terenie ogrodu powstała jedna z najstarszych stacji meteorologicznych na terenie Polski. Posiada ona nieprzerwaną serię pomiarową od 1825.

Od połowy XVIII wieku, głównie za sprawą wybitnego botanika i podróżnika Józefa Warszewicza, zaczyna być rozwijana kolekcja storczyków. Dzisiaj jest ona najstarszą i największą kolekcją tego typu w Polsce, z około 500 gatunkami.

Rabata z różanecznikiem

Pod koniec XVIII wieku w ogrodzie znajdowało się około 3 tys. gatunków roślin. Ogród rozwijał się również w latach 20. XIX wieku pod kierunkiem Alojzego Estreichera oraz w latach 60. XIX wieku za czasów Ignacego Rafała Czerwiakowskiego. Zbiory podupadły pod koniec XIX wieku, by znowu rozwinąć się pod kierunkiem Mariana Raciborskiego na początku XX wieku. Swój obecny wygląd ogród zawdzięcza Władysławowi Szaferowi. W 1976 Ogród Botaniczny UJ wpisany został do rejestru zabytków.

Od 1983 w ogrodzie działa Muzeum Botaniczne UJ.