Nieznany książę

Z Wikipedii

Nieznany książę (serb. Nepoznati knez) – umowne określenie wodza plemion serbskich, który w początkach poprowadził swój lud VII w. z północy na Bałkany.

Podstawowa wzmianka historyczna o nieznanym księciu serbskim pojawia się w dziele bizantyjskiego cesarza Konstantyna VII Porfirogenety pt. De Administrando Imperio, powstałym w połowie X w.. Zgodnie z zawartą tam informacją nieznany książę poprowadził Serbów z Białej Serbii (umiejscawianej w dzisiejszej Polsce południowej, Słowacji, i Ukrainy) na Bałkany za panowania bizantyjskiego cesarza Herakliusza (610 a 641 r.). Zawędrowawszy na południe plemiona serbskie miały pokonać Awarów w okolicach Gór Dynarskich a następnie zasiedlić zdobytą ziemię, zgodnie z umową zawartą z Herakliuszem jako opłata za pokonanie Awarów.

Nieznany książę wkrótce po przybyciu na Bałkany został usunięty w wyniku wewnętrznych sporów o władzę nad plemionami. De Administrando Imperio wspomina, iż miał on umrzeć ok. 680 r.

Pierwsza serbska dynastia panująca, Vlasimiroviciów, została tak nazwana od księcia Vlastimira, który miał być praprawnukiem nieznanego księcia.