Muzeum Archeologiczne w Gdańsku

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Muzeum Archeologiczne w Gdańsku, placówka utworzona w 1953 jako dział Muzeum Pomorskiego w Gdańsku, w czerwcu 1958 po uzyskaniu własnej siedziby przekształcona w Oddział Archeologiczny, od 1 stycznia 1962 samodzielne muzeum. Gromadzi zbiory dokumentujące: pradzieje północnej Polski, kulturę materialną mieszkańców Gdańska i Pomorza Gdańskiego od wczesnego średniowiecza po czasy nowożytne; bursztyn i wyroby z bursztynu od pradziejów po współczesność; kulturę materialną dawnych i obecnych mieszkańców Sudanu.

Organizatorem muzeum od 1953 i jego wieloletnim dyrektorem do 1983 był Leon Jan Łuka. Po jego śmierci dyrektorem placówki był w latach 1983-1991 Marian Kwapiński, a od czerwca 1991 funkcję tę sprawuje Henryk Paner.

Niemal od momentu swego powstania muzeum prowadzi badania archeologiczne na terenie Pomorza Gdańskiego. Od 1987 obejmuje swymi badaniami także historyczne śródmieście Gdańska (wcześniej był to obszar działania stacji archeologicznej IHKM PAN, a muzeum jedynie sporadycznie podejmowało badania na tym terenie). Od 1993 ekspedycja muzealna prowadzi także badania archeologiczne (powierzchniowa inwentaryzacja stanowisk połączona z wykopaliskami) na terenie Sudanu, w rejonie IV katarakty Nilu.

Główna siedziba muzeum mieści się w dawnym Domu Towarzystwa Przyrodniczego przy ul. Mariackiej 25/26, zajmując także sąsiednie kamienice przy ul. Dzianej, Długim Pobrzeżu oraz Bramę Mariacką. Ponadto muzeum użytkuje w Gdańsku odbudowany budynek dawnego browaru przy ul. Rycerskiej 9, gdzie znajdują się pracownie i magazyny, oraz zabytkowy spichlerz "Błękitny Lew" przy ul. Chmielnej 53, który jest obecnie remontowany i przygotowywany do nowych funkcji. W 1993 muzeum przejęło w użytkowanie dwa skrzydła pokrzyżackiego zamku w Gniewie, gdzie powstał oddział muzeum.