Maximilian von Spee
Z Wikipedii
Maximilian von Spee (wł. Maximilian Johannes Maria Hubert Reichsgraf von Spee; ur. 22 czerwca 1861, zm. 8 grudnia 1914) – graf (hrabia), oficer niemieckiej marynarki wojennej (wiceadmirał).
Urodzony w Kopenhadze, wstąpił jako kadet do cesarskiej marynarki niemieckiej 23 kwietnia 1878 roku. W latach 1887-1888 dowodził portami w Kamerunie Niemieckim, który był niemiecką kolonią w Afryce. 27 stycznia 1905 uzyskał stopień kapitana marynarki. W 1908 został mianowany szefem sztabu Dowództwa Morza Północnego. 27 stycznia 1910 został kontradmirałem, a 15 listopada 1913 wiceadmirałem. Objął dowodzenie niemiecką Wschodnioazjatycką Eskadrą Krążowników, stacjonującą w Tsingtao w Chinach.
Od początku I wojny światowej koncentrował się na zwalczaniu brytyjskiej żeglugi i transportów wojsk, ze znacznym sukcesem. Po przystąpieniu Japonii do wojny po stronie ententy, wyruszył swoją eskadrą krążowników do Niemiec, naokoło Ameryki Południowej, w dalszym ciągu prowadząc działania rajderskie. W bitwie pod Coronelem u wybrzeży Chile, 1 listopada 1914, eskadra von Spee zatopiła dwa brytyjskie krążowniki pancerne, HMS "Good Hope" i HMS "Monmouth".
8 grudnia 1914 von Spee próbował zaatakować bazę morską Port Stanley na Falklandach, nie wiedząc o obecności tam silnego brytyjskiego zespołu z dwoma krążownikami liniowymi, wysłanego w celu zniszczenia jego eskadry. W wynikłej następnie bitwie pod Falklandami eskadra von Spee została prawie w całości zniszczona, a admirał von Spee poniósł śmierć na swoim okręcie flagowym SMS "Scharnhorst", razem ze swoimi dwoma synami Otto (porucznik na SMS Nurnberg) i Heinrichem (porucznikiem na SMS Gneisenau).
