Madame Pompadour
Z Wikipedii
Jeanne Antoinette Poisson, po mężu Madame Le Normant d'Étiolles, zwana jako Madame de Pompadour (ur. 29 grudnia 1721, zm. 15 kwietnia 1764) - markiza, metresa króla Francji - Ludwika XV. Organizatorka rautów i balów na dworze królewskim w Wersalu, protektorka artystów, pisarzy i filozofów (Woltera, Monteskiusza, Diderota). Wywierała duży wpływ na awanse na dworze królewskim. Z jej inicjatywy powstała w Paryżu szkoła wojskowa i fabryka porcelany w Sevres. Popierała uczonych, artystów, pisarzy.
Miłość, a potem szczere przywiązanie Ludwika XV do markizy de Pompadour trwała od pierwszego ich spotkania w 1745 do ostatnich dni jej życia (1764). Spotkali się w Wersalu podczas balu maskowego. Skandalem dworskim było jej niskie pochodzenie (mimo którego otrzymała solidne wykształcenie). Była znaną bywalczynią salonów paryskich, gdzie zaznajomiła się między innymi z Wolterem, Duclosem oraz Monteskiuszem. Markiza tworzyła przedstawienia teatralne i organizowała festyny i bale. Zakupiła kilka niewielkich pałacyków, które namiętnie remontowała i przebudowywała, dając zatrudnienie artystom którzy wypełniali je dziełami sztuki. Każda z tych rezydencji była małym arcydziełem odznaczającym się kameralnością, co pozwalało odpocząć od blichtru Wersalu (zob. rokoko).
Mimo wszystko życie faworyty królewskiej nie było usłane różami. Opinia francuska zarzucała jej klęski oręża i dyplomacji francuskiej. Do tego w nią właśnie najostrzej godziła satyra i kąśliwe paszkwile. Najcięższym ciosem jaki przyszło jej przeżyć była śmierć trzynastoletniej córki. W okresie kiedy markiza nie mogła już zadowalać króla przymiotami swojej urody został utworzony Jeleni park. Jeleni park był miejscem, gdzie sprowadzano młode dziewczynki. Kres życia markizy przybył w roku 1764 kiedy to po chorobie płuc umarła. Markiza de Pompadour mawiała: (żyjmy hucznie i wesoło), a po nas choćby potop! - aprés nous le déluge.
