Lata Latarni

Z Wikipedii

Lata Latarni to fikcyjny okres w stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Lata Latarni rozpoczęły się krótko po stworzeniu Ardy (Ziemi) przez Valarów. Valarowie stworzyli dwie wielkie latarnie, które nazwali Illuina oraz Ormal, po czym Aulë, Kowal Potęg, stworzył ogromne wieże, jedną na północy (Helcar), drugą na południu świata (Ringil). Valarowie zamieszkali zaś na jego środku - na wyspie Almaren. Aule na prośbę Yavanny wykuł dwie ogromne latarnie, aby oświetlały Śródziemie, zbudowane jego staraniem w okręgu mórz. Varda napełniła latarnie, Manwe obwiódł je aureolą, a inni Valarowie umieścili je na kolumnach wystrzelających wyżej niż szczyty wszystkich gór w późniejszej erze. Jedna latarnia, nazwana Illuiną, wznosiła się w pobliżu północnej krawędzi Śródziemia, druga - Ormal - nad jego południowym brzegiem, a światło spływając z Latarni Valarów zalewało Ziemię tak, że dzień panował na niej niezmiennie. Nasiona Yavanny zaczęły teraz szybko kiełkować, wschodzić i rosnąć, ziemia okryła się mnóstwem odmian roślin, wielkich i małych: mchów, traw, olbrzymich paproci i drzew, sięgających wierzchołkami pod obłoki niby żywe góry, lecz stopami zanurzonych w zielonym półmroku. Zjawiły się zwierzęta i zamieszkały na trawiastych równinach, w rzekach, jeziorach i w cienistych lasach. Ale nie kwitły jeszcze kwiaty i nie śpiewały ptaki, czekające na swoją godzinę w łonie Yavanny, lecz bogactwo jej wyobraźni było rozsiane wszędzie, a najhojniej w środkowej części Ardy, gdzie spotykało się i mieszało światło obu Latarni. Tam też, na wyspie Almaren pośród Wielkiego Jeziora, obrali sobie pierwszą siedzibę Valarowie, gdy wszystko na świecie było jeszcze młode i nowe, a świeżość zieleni urzekała oczy twórców Ardy; długi czas trwali w zadowoleniu. Lata Latarni zakończyły się, gdy Melkor zniszczył obie Latarnie Valarów.

Zobacz też:

• Latarnie Valarów
• Historia Ardy
• Zniszczenie Latarni

To jest tylko zalążek artykułu związanego ze Śródziemiem. Jeśli możesz, rozbuduj go.