Lasocin (województwo lubuskie)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Lasocin
Województwo	lubuskie
Powiat	nowosolski
Gmina	Kożuchów
Położenie	51° 43' 49'' N 15° 41' 14'' E
Populacja - liczba ludności	260
Strefa numeracyjna (do 2005)	68
Tablice rejestracyjne	FNW

Lasocin – (niem. Lessendorf) wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Kożuchów, przy drodze wojewódzkiej 283 .

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Pałac w Lasocinie z 1670 roku

[edytuj] Historia

Badania archeologiczne w okolicy Lasocina wskazują na istnienie osady z czasów młodszej epoki kamienia. Odkryto tu także cmentarzysko z okresu tzw.kultury łużyckiej (I w. p.n.e.) Wieś powstała na przełomie XII i XIII w. Pierwsze wzmianki pochodzą z 1220 roku. W końcu XIV w. należała do Zygfryda von Kottwitz. Od początku XV w. stanowił własność rodziny Promniz. Następnie przeszedł w drugiej połowie XVII w. ręce hrabiów von Landskron. Ostatni z ich rodu, Jan Rudolf von Landskron, w latach 1679 – 1689 wznosi pałac. Kolejnymi właścicielami majątku zostają von Globenowie. Potwierdza to dokument z 1713 roku, w którym zapisano, że hrabia von Globen z Lasocina kupił od Gottloba von Unruh część Borowa. Dokonali oni pierwszej przebudowy pałacu. Wówczas powstał zapewne barokowy portal mieszczący herb ówcześnie władających majątkiem. Następnym właścicielem w 1763 roku został Lewin August von Dingelstedt, który umarł nie pozostawiwszy potomka, a posiadłość odziedziczył jego siostrzeniec pułkownik von Lehnsten-Dingelstedt. W połowie XIXw. wzniesiono neogotycką wieżyczkę z zegarem. Kolejnym właścicielem od 1870 r. był Franciszek Ebhardt. W roku 1910 właścicielem zostaje Maksymilian von Prittwitz-Gaffron. Jego syn Jan Henning opuścił Lasocin w 1944 roku. Oni to dokonali kolejnej przebudowy pałacu m.in. likwidując wieżyczkę, zamiast której nad wejściem umieścili wstawkę z zegarem. Po II wojnie światowej w folwarku znajdowało się PGR, a po jego likwidacji w końcu XX w. obiekt przeszedł w ręce prywatne i jest remontowany.