Lędyczek
Z Wikipedii
| Lędyczek | |||
|
|||
| Województwo | wielkopolskie | ||
| Powiat | złotowski | ||
| Gmina | Okonek | ||
| Sołtys | Weglowska Grażyna | ||
| Populacja (2006) - liczba ludności |
540 |
||
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
67 | ||
| Kod pocztowy | 64-916 | ||
| Tablice rejestracyjne | PZL | ||
| SIMC10 | 3031053 | ||
Położenie wsi |
|||
| Strona internetowa wsi | |||
Lędyczek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie złotowskim, w gminie Okonek.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Spis treści |
[edytuj] Położenie
Lędyczek położony jest w północnej części województwa wielkopolskiego oraz w północnej części powiatu złotowskiego w gminie Okonek. Lędyczek leży nad Gwdą, Czarną oraz dopływami Gwdy Debrzynką i Chrząstawą. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr. 22 (Gorzów Wielkopolski–Elbląg) oraz trasy lokalne do Złotowa, Okonka i Łomczewa. Miasto leży w niewielkiej odległości od ważnych ośrodków:
Do Lędyczka można się dostać autobusami PKSu.
[edytuj] Historia
Rozwój osady związany był z położeniem Lędyczka na ważnym szlaku handlowym. Powstały tutaj w XIII obronny gród strzegł przeprawy przez Gwdę. W 1308 roku Lędyczek wraz z Pomorzem Gdańskim przeszedł pod władanie Krzyżaków. W związku z tym stał się jednym z głównych grodów na trasie z Malborka do Brandenburgii, którym poruszali się margrabiowie. Za czasów Krzyżaków Lędyczek pomyślnie się rozwinął. Wznieśli oni tutaj zamek oraz przenieśli z Debrzna siedzibę włodarza zakonnego. Rozwój tez miał uzasadnienie w tym iż Lędyczek leżał na drodze handlowej z Wielkopolski do Słupska. W 1466 roku miejscowość wróciła w granice administracyjne Państwa Polskiego i została wsią królewską w powiecie człuchowskim województwa pomorskiego. W 1772 Lędyczek w wyniku I rozbioru Polski przeszedł pod panowanie Prus ale to dzięki nim właśnie pod koniec wieku XVIII lub w pierwszych latach XIX wieku otrzymał prawa miejskie. Okres międzywojenny był dla miasta okresem umiarkowanego rozwoju gospodarczego i społecznego. W czasie II wojny światowej Lędyczek znacznie ucierpiał. 4 lutego 1945 roku miasto zostało wyzwolone. W czasie pięciu dni walki zabudowa miasta legła w gruzach a ludność ucierpiała. Po wojnie nastąpiła niewielka rozbudowa i odbudowa miasta. Do 1972 roku Lędyczek, w którym mieszkało 440 osób, był najmniejszym miastem w Polsce i jednym z najmniejszych w Europie (obecnie najmniejszym miastem są Wyśmierzyce). W 1975 roku zdegradowany do rangi wsi (odebrano mu prawa miejskie prawdopodobnie z przyczyny słabego rozwoju i zbyt małej liczby mieszkańców) znalazł się w gminie Okonek i tak jest do dzisiaj. Obecnie jest to ośrodek turystyczny.
[edytuj] 
Zabytki, turystyka
W Lędyczku nie ma wielu zabytków jednal piękne lasy, czyste rzeki i spokój przyciągają tutaj amatorów aktywnego wypoczynku. W centrum miejscowości znajduje się kościół pw św. Piotra i Pawła pochodzący z lat 1882-1884 zbudowany w stylu eklektycznym. Pierwotny kościół lędycki był zbudowany w tym miejscu z drewna. Powstał w 1505 roku jednak został zburzony pod koniec XVIII wieku. Na jego miejscu postawiono obecny kościół. Wewnątrz na uwagę zasługuje ciężki, mosiężny żyrandol z XVIII wieku. Kościół został zbudowany jako ewangelicki zbór a od 1945 roku jest kościołem katolickim. Oprócz niego w mieście zachował się układ urbanistyczny z resztką zabudowy z XIX wieku. Przy ulicach stoją w większości domki kalenicowe zbudowane pod koniec tegoż wieku.
[edytuj] Przyroda
W Lędyczku mieści się leśna ścieżka dydaktyczna „Dolina Pięciu Rzek”. Powstała ona w miejscu spotkania się pięciu rzek. Są to: Gwda, Debrzynka, Szczyra, Chrząstawa i Czarna. Lędyczek otoczony jest ze wszystkich stron lasami tzw. Puszczy nad Gwdą. Czyste rzeki pełne pstrągów i lipieni, pełne grzybów lasy (głównie sosnowe) przyciągają turystów do tej nieco zapomnianej miejscowości.
[edytuj] Gospodarka
W mieście istnieje stacja benzynowa, w centrum wsi, przy głównej drodze znajduje się restauracja „Turystyczna”, sklepy, dział Przedsiębiorstwo Robót Mostowych i Drogowych. Miejscowość jest nastawiona na obsługę ruchu turystycznego związanego z rzekami i spływami kajakowymi, oraz na obsługę turystyki tzw. przejazdowej, z racji tego iż miejscowość leży przy głównej szosie. Brak tutaj większych zakładów przemysłowych. Do późnych lat 90-tych istniał tutaj oddział Boblickich Zakładów Przemysłu Wełnianego który szył kołdry jednak zaprzestał on działalności. Do niedawna także istniał Urząd Poczty. Obecnie jest tutaj tylko agencja pocztowa w jednym ze sklepów na terenie wsi.
[edytuj] Bibliografia
- "Złotów" 1995 A. Śmigielski wyd. WBP ISBN 83-85811-24-9
- "Związek Gmin Krajny" 2005 M. Lesczyński, J. Justyna wyd. Leszczyńscy ISBN 83-919368-0-5
