Krzemieniec (miasto)
Z Wikipedii
Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się odnośnie jakich informacji pojawiły się wątpliwości.
Współrzędne: 50°04'00" N 025°39'00" E
| Krzemieniec | |||
|
|||
| Państwo | Ukraina | ||
| Obwód | tarnopolski | ||
| Powierzchnia | 20,76 km² | ||
| Położenie | 50°04' N 25°39' E |
||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
22 051 |
||
| Nr kierunkowy | +380 3546 | ||
| Kod pocztowy | 47009 | ||
Położenie na mapie |
|||
Krzemieniec (ukr. Кременець, Kremenec, łac. Cremenecia, także Krzemieniec Podolski, Krzemieniec Wołyński) – miasto w zachodniej części Ukrainy, na granicy Wołynia i Podola, w obwodzie tarnopolskim.
Spis treści |
[edytuj] Historia
- 1226 – pierwsza wzmianka o Krzemieńcu
- 1240 – jedyny zamek na Rusi niezdobyty przez Mongołów.
- 1438 – prawa miejskie, województwo ruskie
- 1795 – pod zaborem rosyjskim
- 19 grudnia 1805 – powstało Liceum Krzemienieckie założone przez Tadeusza Czackiego
- 1832 – rząd rosyjski przeniósł zbiory i bibliotekę Liceum Krzemienieckiego do Kijowa, na bazie których stworzony został Uniwersytet Kijowski.
- W latach 1919-1939 miasto leżało w granicach Polski, później pod okupacją sowiecką
- 1945-1991 – część Ukraińskiej SSR
- od 1991 miasto należy do Ukrainy
[edytuj] Architektura
Najbardziej charakterystyczną budowlą Krzemieńca, która powstała w latach 1720-1740 według projektu Pawła Giżyckiego z fundacji książąt Wiśniowieckich, to kościół i klasztor Jezuitów. W 1832 roku został odebrany katolikom, którzy go odzyskali w 1920 roku w czasach II Rzeczypospolitej. Po roku 1946 budowla używana była jako sala sportowa. Obecnie kościł zamieniono na cerkiew Preobrażeńską jako "własność" ukraińskiego kościoła Prawosławnego.
W roku 1538 królowa Bona Sforza fundowała kościół, który jako fara został przekazany franciszkanom w początkach XVII w., sprowadzonym przez biskupa łuckiego Marcina Szyszkowskiego. Istniejącą dziś świątynię ufundowali Książęta Wiśniowieccy i Zbarscy – sfinansowali też budowę klasztoru. Kościół znacznie przebudowano i powiększono w połowie XVII w. Wówczas też powstała dzwonnica. W roku 1832 w ramach represji po upadku powstania listopadowego, klasztor zamknięto a świątynię przekazano wiernym prawosławnym. Obecnie sobór pw. św. Mikołaja.
Przy ulicy Szewczenki stoi Klasztor Bohojawleński dawniej należący do reformatów. Został ufundowany przez Stanisława Potockiego w roku 1750. W 1832 przekazany prawosławnym w ramach represji popowstaniowych. W czasach II Rzeczypospolitej rezydował tutaj zwierzchnik Cerkwi Prawosławnej na Wołyniu.
