Kobryń
Z Wikipedii
Kobryń (biał. Кобрын) – miasto w zachodniej części Białorusi, przy połączeniu Kanału Dniepr-Bug z rzeką Muchawiec. Leży obok głównej drogi Warszawa-Mińsk-Moskwa, około 50 km od granicy z Polską. Ma 50 tys. mieszkańców (2004). Pierwsza wzmianka historyczna 1287 r. Wyniki badań archeologicznych przeprowadzonych w 1999 r. w Kobryniu pokazały, że osada została założona o kilkaset lat wcześniej. Do końca XIII wieku własność książąt włodzimiersko-wołyńskich. Od 1312 roku w Wielkim Księstwie Litewskim. Od końca XIV wieku do 1490 roku stolica księstwa Kobryńskiego należącego do potomków Olgierda. Książę Roman Kobryński wraz ze swoim oddziałem uczestniczył w bitwie pod Grunwaldem. Od XVI wieku siedziba powiatu, w latach 1589-1766 na prawie magdeburskim. Od XVI wieku miasto było dużym skupiskiem ludności żydowskiej. Od 1795 w zaborze rosyjskim. W okresie międzywojennym należał do Polski, był stolicą powiatu w województwie poleskim. Od września 1939 do czerwca 1941 pod okupacją sowiecką, następnie do lata 1944 pod okupacją niemiecką. W latach 1941-1942 ludność żydowska została zamknięta w getcie a następnie wymordowana przez Niemców. W latach 1945-1991 miasto należało do Białoruskiej SRR, od 1991 część Białorusi.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Baranowicze • Bereza • Brześć • Drohiczyn • Hancewicze • Iwacewicze • Janów • Kamieniec • Kobryń • Lachowicze • Łuniniec • Małoryta • Pińsk • Prużany • Stolin • Żabinka
