Karol I (król Rumunii)
Z Wikipedii
Karol I, Karl Eitel Friedrich Zephrinus Ludwig von Hohenzollern-Sigmaringen (ur. 20 kwietnia 1839 w Sigmaringen, zm.27 września/10 października 1914) - książę (domnitor) Rumunii w latach 1866-1881 i jej król w latach 1881-1914.
[edytuj] Młodość
Karl urodził się w rodzinie Karla Antona von Hohenzollern-Sigmaringen. Po zdobyciu elementarnego wykształcenia uczęszczał do Szkoły Kadetów w Münster. W 1857 uczęszczał na kursy do Szkoły Artyleryjskiej w Berlinie. Brał udział w wojnie prusko-duńskiej, gdzie uczestniczył w szturmie na cytadele Friederica i Dybbøl. Zdobył tam opinię wzorowego żołnierza. Do roku 1866 był oficerem armii pruskiej.
[edytuj] Zdobycie tronu
Po upadku i ucieczce Aleksandra Jana Cuzy, Rumunia pogrążyła się w chaosie i stanęła przed groźbą rozpadu. Dzięki poparciu Napoleona III (z którym rodzina Karola była w świetnych stosunkach) i pomyślnych rozmowach z rumuńskimi politykami, Karol został wybrany na księcia. Udał się więc incognito pociągiem do Rumunii. Na jej granicy powitał go Ion Brătianu i wspólnie udali się wozem do Bukaresztu (wówczas Rumunia nie posiadał linii kolejowej). Był tam owacyjnie witany; by zobaczyć nowego władcę na ulice miast wylegały tłumy.
[edytuj] Panowanie
Od razu po przybyciu Karola I, parlament przyjął 29 czerwca 1866r. nową konstytucję. Był to akt bardzo śmiały, stanowiący kolejny istotny krok na rumuńskiej drodze do pełnej niepodległości. Dawała ona możliwość reorganizacji państwa i wyciągnięcia go z anarchii. W 1869 Karol I ożenił się z Elisabeth zu Wied, z którą miał tylko jedno dziecko - córkę Marię, która zmarła w wieku 3 lat. W czasie wojny rosyjsko-tureckiej w latach 1877-1878, Karol I pozwolił na uczestnictwo w niej drużyn rumuńskich i osobiście dowodził połączonymi oddziałami rosyjsko- rumuńskimi w oblężonym przez Turków mieście Pleven (zostało ono obronione). Ten konflikt przyniósł Rumunii międzynarodowe uznanie oraz, przyznaną na konferencji w Berlinie, pełną niepodległość od Turcji. Od tego czasu Rumunia była królestwem, a Karol I królem, co potwierdziła zmiana konstytucji w 1881. W 1883 podpisał tajny pakt z Trójprzymierzem. W 1913 w czasie II wojny bałkańskiej zaatakował Bułgarię i zdobył na niej południową Dobrudżę. Rok później, gdy wybuchła I wojna światowa, mimo głosu opinii publicznej, nawołującej do stanięcia po stronię Ententy, postanowił dopełnić przynajmniej części warunków traktatu z 1883 i zaatakował Rosję. Jednak jego nagła śmierć 27 września lub 10 października 1914 przerwała te działania, a jego siostrzeniec Ferdynand, który był następcą Karola I, przeszedł na stronę Trójporozumienia.
