Kał
Z Wikipedii
Kał (inaczej stolec, ekskrementy, odchody, fekalia, łac. faeces) – odpadowe produkty procesu trawienia. Kał powstaje w jelicie grubym. Resztki pokarmowe, które zostają przesunięte z jelita cienkiego do jelita grubego mają konsystencję stosunkowo płynną. Dopiero w jelicie grubym dochodzi do końcowej fazy resorpcji wody i zagęszczenia kału. W skład kału wchodzą: resztki pokarmowe, śluz, bakterie, resztki nabłonka, woda itp. Kał przesuwa się w jelicie dzięki jego ruchom perystaltycznym. Ostateczne jego formowanie zachodzi w odbytnicy; wydalany jest w czasie defekacji przez odbyt dzięki skurczom ścian odbytnicy. Kał człowieka i innych ssaków charakteryzuje się dość znaczną gęstością.
Kał kręgowców innych niż ssaki może być znacznie rozcieńczony. Wiąże się to z faktem, że w końcowej części jelita grubego (kloaka) znajduje się u nich ujście moczowodów. To właśnie z tej przyczyny kał ptaków (guano) charakteryzuje się znaczną płynnością.
Regularność wypróżnień
Prawidłowe wydalanie stolca, tj. resztek, które pozostają po strawieniu pokarmu, ma ważne znaczenie dla zdrowia. Odbywać się ono powinno 1-2 razy w ciągu doby. Nie jest jednak zaburzeniem, gdy człowiek wydala stolec więcej niż dwa razy w ciągu doby, lub też wydala go co dwa dni, wówczas gdy jego spoistość jest prawidłowa (nie jest ani za twardy, ani za wodnisty). Wydalanie stolca odbywa się najczęściej w godzinach rannych. U niektórych ludzi występuje skłonność do zaparcia, co jest już objawem chorobowym.
Niekiedy zaparcie występuje w następstwie zmiany warunków otoczenia lub diety, np. w czasie podróży, w pierwszych dniach pobytu w nowym miejscu, w okresie dłuższego leżenia. Mija ono samoistnie lub po zastosowaniu słabych środków przeczyszczających.
Trzeba jednak pamiętać, że zaparcie może łączyć się z pewnymi chorobami, jak np. choroba wrzodowa, zapalenie lub kamica pęcherzyka żółciowego. W każdym przypadku zatrzymania gazów i stolca z jednoczesnymi bólami w jamie brzusznej należy natychmiast korzystać z pomocy lekarskiej. Taki zespół objawów występować może bowiem w bardzo poważnych chorobach, które wymagają natychmiastowej interwencji. W żadnym razie nie wolno wówczas podawać środków przeczyszczających.
Badanie laboratoryjne kału
- pasożyty i ich jaja
- niestrawione resztki pokarmowe (białko, tłuszcz)
- drobnoustroje chorobotwórcze (badanie mikroskopowe lub immunologiczne)
- badanie kału w celu wykrycia krwi utajonej