Juan Ponce de León
Z Wikipedii
Juan Ponce de León (1460-1521) – hiszpański żeglarz, odkrywca i konkwistador.
Ponce de Leon był uczestnikiem jednej z wypraw Kolumba. Wiele lat później powrócił do Indii Zachodnich i osiadł na wyspie Borriquen (dzisiejsze Portoryko). W swym olbrzymim majątku, podarowanym mu przez króla Hiszpanii, zmuszał Indian do niewolniczej pracy przy uprawach. Od swych niewolników, usłyszał, jakoby na północy istnieją rozległe ziemie, na których istnieje "źródło szczęścia i wiecznej młodości". Uwierzywszy w tą naiwną legendę, zorganizował wyprawę na północ. Niewielka flotylla udała się na północ w 1512. Po krótkiej żegludze de Leon odnalazł ląd. Wybrzeża dostrzeżono dokładnie w niedzielę palmową, stąd też nowo odkrytym ziemią nadano nazwę Floryda. De Leon opłynął półwysep od wchodu i zachodu, lecz nigdzie nie odnalazł upragnionego źródła. Przypisuje się mu także odkrycie prądu zatokowego. Według informacji dostarczonych przez historyka Antonio Herrera, dwa statki z flotylli de Leona zostały porwane przez prąd i zniknęły nieomal w oczach. Relacja ta była zapewne przesadzona.
Po powrocie do Hiszpanii de Leon złożył raport z odkrycia rozległych ziem, co spowodowało zainteresowanie Hiszpanów eksploracją kontynentu. De Leon resztę życia spędził na Karaibach, głównie na Portoryko i Kubie, której został gubernatorem.
