Johann Georg Hamann

Z Wikipedii

Johan Georg Hamann, "mag północy", (ur. 27 sierpnia 1730, zm. 21 czerwca 1788), filozof i teolog niemiecki.

Mieszkał w Królewcu, był przyjacielem Immanuela Kanta. Był pietystą, co skłaniało go do niewiary w rozum i przekonanie, że dziecięca wiara w Boga jest jedynym rozwiązaniem problemów filozoficznych. Dlatego też uważa się go za przedstawiciela tendencji antyoświeceniowych (zob. Oświecenie), który wywarł wpływ na irracjonalistyczne wątki Sturm und Drang.

Hamann broni integralności człowieka krytykując oświeceniowy rozdziałowi między teorią a praktyką i em a uczuciem. Źródłem tej krytyki nie jest jednak romantyczny kult uczucia, ale introspektywna protestancka pobożność typu barokowego.

Wywarł znaczne wpływ na preromantyzm, romantyzm i egzystencjalizm, w szczególności na Herdera, Goethego, Jacobiego, Hegla i Kierkegaarda. Jego dzieła zawarte są w przyhotowanym przez Josepha Nadlera kanonicznym wydaniu Sämtliche Werke (1949-1957).