Jerzy Karol Hlebowicz
Z Wikipedii
Jerzy Karol Hlebowicz h. Leliwa (1603-1669 r.), wojewoda wileński od 1668, starosta generalny żmudzki od 1653, wojewoda smoleński od 1643.
Rozpoczął karierę polityczną, podobnie jak ojciec, od objęcia w czerwcu 1639 r. godności podstolego litewskiego. W 1640 r. ożenił się z Katarzyną, siostrą Janusza Radziwiłła, późniejszego hetmana litewskiego. W 1643 r. został wojewodą smoleńskim. Zajęty fortyfikacją Smoleńska nie zjawiał się zbyt często w stolicy. W marcu 1644 r., jak i w roku następnym brał udział w posiedzeniach senatu. W czasie bezkrólewia przybył do stolicy dopiero w 1648 r., by wziąć udział w elekcji i podpisać potem dyplom elekcyjny Jana Kazimierza. Na sejmie koronacyjnym poruszał sprawę obronności Smoleńska. W 1650 r. uczestniczył w komisji wileńskiej, zajmującej się się sprawą wypłaty wojska litewskiego. Rok później był komisarzem do rokowań pokojowych z Kozakami w Białej Cerkwi. Od r. 1633 był starostą oniksztyńskim i radoszkowskim. W 1653 r. został starostą żmudzkim. W 1655 r. Hlebowicz nie poddał się Szwedom. W 1659 r. został mianowany komisarzem do rokowań pokojowych z Rosją. W tej funkcji rozpoczął w 1666 r. pertraktacje w Andruszowie. W rokowaniach, jako delegat Litwy odegrał dużą rolę. Był za ich ugodowym rozstrzygnięciem. Od 1659 r. pozostawał w stałej korespondencji z koniuszym litewskim Bogusławem Radziwiłłem, któremu bardzo zależało na odzyskaniu w rozmowach polsko-rosyjskich swych dóbr, pozostających w granicach Rosji. Hlebowicz za swą pracę przy podpisywaniu traktatu został mianowany w 1668 r. wojewodą wileńskim. Zaabsorbowany polityką zagraniczną, nie brał poważniejszego udziału w wewnętrznych rozgrywkach. Pod koniec 1668 r. podpisał abdykację Jana Kazimierza. Nowego władcy się nie doczekał. Zmarł 18 IV 1669 r., zostawiając po sobie jedynie dwie córki, Marcebelle i Katarzynę.
