Janusz A. Zajdel

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Janusz A. Zajdel

Janusz Andrzej Zajdel (ur. 15 sierpnia 1938 w Warszawie - zm. 19 lipca 1985 w Warszawie) to polski pisarz, autor fantastyki naukowej, prekursor nurtu fantastyki socjologicznej w Polsce. Ukończył fizykę na Uniwersytecie Warszawskim i przez wiele lat pracował w Centralnym Laboratorium Ochrony Radiologicznej, gdzie na początku lat 80. był współzałożycielem komisji zakładowej NSZZ Solidarność. Specjalista w zakresie fizyki jądra atomowego. Autor artykułów, broszur, skryptów i książek popularnonaukowych.

Jako autor fantastyki debiutował na łamach czasopisma "Młody Technik" opowiadaniem Tau Wieloryba. Opublikował ponad 50 opowiadań w różnych czasopismach. Jego początkowe utwory były wierne klasycznej konwencji science-fiction. Opisywał w nich kontakty z obcymi cywilizacjami, loty kosmiczne, dziwne wynalazki. Głównym jego osiągnięciem była jednak seria powieści socjologiczno-politycznych, z których pierwszą był wydany w roku 1980 Cylinder van Troffa. Zajdel przedstawiał w nich i badał społeczeństwa totalitarne, ograniczone, kontrolowane. Faktycznie twórczość powieściowa Zajdla to utwory o charakterze dystopii, dowodzące niemożliwości stworzenia społeczności doskonałej przez narzucone odgórnie reguły. Bez trudu można doszukać się też odnośników do współczesnej mu rzeczywistości, co pozwala nawet uznać je za powieści polityczne w fantastycznym kamuflażu. Najpopularniejsza chyba z jego powieści - Limes inferior ukazuje Ziemię, której obca cywilizacja narzuciła "jedyny słuszny" system i która jest pod stałym nadzorem "Wielkiego Brata".

Działalność Zajdla stanowiła inspirację dla wielu fantastów młodszych generacji i zrodziła cały nurt fantastyki socjologicznej w Polsce (np. Maciej Parowski, Marek Oramus, Andrzej Krzepkowski). Jego utwory przekładane były na białoruski, bułgarski, czeski, esperanto, fiński, niemiecki, rosyjski, słoweński i węgierski. Był działaczem międzynarodowego fandomu science fiction i członkiem World SF. W roku 1973 dostał odznakę Magnum Trophaeum za wieloletnią wspólpracę z Młodym Technikiem. W roku 1980 został laureatem nagrody Ministra Kultury i Sztuki za powieść Cylinder van Troffa. W roku 1984 otrzymał Złotą Sepulkę za Wyjście z cienia. Zajdel zmarł w roku 1985 na raka płuc i pośmiertnie otrzymał Nagrodę Fandomu Polskiego SFINKS za powieść Paradyzja. Nagroda ta od 1986 roku nazwana została jego imieniem. Wręcza ją tradycyjnie Jadwiga Zajdel, wdowa po pisarzu.

Spis treści

1 Bibliografia
- 1.1 Zbiory opowiadań
- 1.2 Powieści
2 Zobacz też
3 Linki zewnętrzne

[edytuj] Bibliografia

[edytuj] Zbiory opowiadań

Jad mantezji (Nasza Księgarnia 1965)
Przejście przez lustro (Iskry 1975)
Iluzyt (Nasza Księgarnia 1976)
Feniks (Nasza Księgarnia 1981)
Ogon diabła (KAW 1982)

Wydane pośmiertnie:

Dokąd jedzie ten tramwaj (KiW 1988)
Wyższe racje (Wydawnictwo Poznańskie 1988)
List pożegnalny (zawiera m.in. konspekty niedokończonych powieści) (Alfa 1989)