Jan Żarnowski

Z Wikipedii

Jan Żarnowski (14 maja 1852 na Kresach wschodnich - 12 lipca 1926 w Warszawie), działacz państwowy, prezes Najwyższej Izby Kontroli.

Studiował na Uniwersytecie w Petersburgu (prawo lub nauki matematyczno-fizyczne). Od października 1878 pracował w rosyjskiej Kontroli Państwowej, doszedł w 1903 do stanowiska Generalnego Kontrolera (urząd równoznaczny z dyrektorem departamentu) Departamentu Sprawozdawczości Kolejowej. Był także tajnym radcą (1908) i członkiem Rady Kontroli Państwowej. W 1917 został powołany do Komisji Likwidacyjnej dla Spraw Królestwa Polskiego przy rządzie tymczasowym Kiereńskiego, pracował w Wydziale VII (ds. finansowych i kontroli państwa) i Wydziale XII (ds. dróg i komunikacji).

W kwietniu 1918 podjął pracę w przedstawicielstwie Rady Regencyjnej w Rosji, kierował ekspozyturą przedstawicielstwa w Piotrogrodzie, a od 20 października 1918 całym przedstawicielstwem jako p.o. szefa (charge d'affaires ad interim). W pierwszym kwartale 1919 więziony przez władze radzieckie.

Powrócił do Polski na początku 1920. Był prezesem Komisji Oszczędnościowej Ministerstwa Skarbu oraz członkiem tzw. Komisji Trzech przy Prezydium Rady Ministrów (także zajmującej się sprawami oszczędności budżetowych). 4 lipca 1921 został powołany na stanowisko prezesa Najwyższej Izby Kontroli, wakujące po śmierci Józefa Higersbergera. Był pierwszym prezesem pracującym pod przepisami nowej ustawy o NIK z 1921. Powołał do życia m.in. nowe delegatury Izby.

Zmarł, podobnie jak poprzednik, w trakcie pełnienia funkcji. Zastąpił go na stanowisku prezesa NIK prof. Stanisław Wróblewski.

Źródła:

• Ryszard Szawłowski, Najwyższe państwowe organy kontroli II Rzeczypospolitej, Warszawa 2004