Introit

Z Wikipedii

Introit (łac. introitus) to nazwa jednego ze śpiewów mszalnych, należącego do części zmiennych (proprium) Mszy świętej. Gatunkowo jest to antyfona, poprzedzająca werset zaczerpnięty z jednego z psalmów.

Wykonywany był na początku Mszy świętej. Historycznie towarzyszył procesjom do ołtarza u początku celebracji. W postaci chorałowej był to śpiew antyfony, z wersetem psalmowym odśpiewywanym przez kantora, doksologią Gloria Patri oraz powtórzeniem antyfony. W wersji bardziej rozbudowanej obejmował kilka wersetów jednego psalmu lub nawet cały psalm. Z czasem zredukowany do recytacji przez celebransa (przy możliwości równoczesnego wykonania np. przez scholę).

W księgach po reformie II Soboru Watykańskiego zastąpiony przez antyfonę na wejście, w praktyce jednak wykonywaną tylko w Mszach świętych bez udziału ludu ze względu na zastępowanie antyfony przez śpiew na wejście w czasie Mszy świętej z ludem.

Pierwsze słowo introitu, jako pierwsze słowo pierwszej części proprium danej Mszy św., stanowiło niegdyś wyznacznik identyfikujący. Określano poprzez nie samą mszę. W ten sposób powstały nazwy takich mszy jak np. Requiem czy roraty. Co więcej - zwłaszcza w okresie średniowiecza - pierwszego słowa introitu używano do identyfikacji kolejnych niedziel w roku, szczególnie tych w Adwencie i Wielkim Poście, jak np. niedziela Laetare.