Grzegorz Piramowicz
Z Wikipedii
Grzegorz Piramowicz (ur. 25 listopada 1735 we Lwowie, zm. 14 listopada 1801 w Międzyrzecu Podlaskim), polski ksiądz, pedagog, działacz oświatowy, pisarz oświeceniowy i filozof pochodzenia ormiańskiego. Do czasu kasacji zakonu należał do jezuitów, później był proboszczem w Kurowie, Końskowoli, a potem w Międzyrzecu Podlaskim. Był też profesorem filozofii w kolegium jezuickim we Lwowie.
Uczestniczył w pracach Komisji Edukacji Narodowej, jednocześnie pełnił obowiązki sekretarza Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych. W 1791 był jednym z założycieli Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej. Od 1800 był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Ważniejsze prace: współautor i redaktor Ustaw Komisji Edukacji Narodowej, autor Nauki obyczajowej dla ludu, która stanowiła część Elementarza dla szkół parafialnych narodowych (1785), podręcznik Wymowa i poezja dla szkół narodowych, Powinności nauczyciela w szkole parafialnej.
Zobacz też: oświata, pedagogika.
[edytuj] Dzieła
- Powinności nauczyciela, Lwów 1894 Wyd. 9 [1]