Godło Chorwacji

Z Wikipedii

Godło Chorwacji

Jest w kształcie tarczy z szachownicą, zawiera 13 czerwonych i 12 białych pól, z których pierwsze pole umieszczone w lewym górnym rogu jest koloru czerwonego. Nad tarczą z szachownicą znajduje się pięć mniejszych tarcz przedstawiających historyczne herby chorwackie – od lewej:

1. najstarszy znany historyczny herb Chorwacji - znana również w innych krajach Leliwa - żółta (złota) gwiazda z białym (srebrnym) półksiężycem w jasnoniebieskim polu,
2. herb Republiki Dubrownickiej - dwa czerwone pasy w ciemnoniebieskim polu,
3. herb Dalmacji- trzy żółte (złote) głowy lampartów (czasem uważanych za lwy lub rysie) w jasnoniebieskim polu,
4. herb Istrii - żółta (złota) koza z czerwonymi rogami i kopytami, w polu ciemnoniebieskim,
5. herb Slawonii- złożony z dwóch części - w jasnoniebieskim polu, w górnej części herbu - żółta sześcioramienna gwiazda (jak w najstarszym herbie Chorwacji), w dolnej części - biało-czerwono-białe pasy, pas czerwony jest najszerszy, a na nim widnieje wizerunek kuny (czarna z białym podbrzuszem).

[edytuj] Pochodzenie herbu związane z nim legendy

Po raz pierwszy zestaw białych i czerwonych kwadratów (4×4) pojawia się w 1508 r. na portrecie Fryderyka III Habsburga, namalowanym przez Hansa Burgkmaira. W wydanym 1 stycznia 1527 r. przez Sabor dokumencie potwierdzającym wybór Ferdynanda Habsburga na króla Chorwacji znajduje się szachownica o polach 8×8.

Później pojawiła się legenda, która objaśnia powstanie herbu w sposób następujący: król chowacki Držislav (w innej wersji jest to król Suronj) został wzięty do niewoli przez Wenecjan. Rozegrał on mecz szachowy z samym dożą weneckim - Pietro II Orseolo. Stawką meczu była wolność króla. Wygrał wszystkie trzy partie i w ten sposób odzyskał wolność (wg innych wersji również władzę nad miastami dalmatyńskimi). W tej sytuacji zrozumiałe było, że za swój herb uznał szachownicę. (Na postawie chorwackej Wikipedii [1]).

Zobacz: Chorwacja