Gigaku
Z Wikipedii
Gigaku - historyczna forma teatru japońskiego, stanowiąca rodzaj ceremonialnych tańców wykluczających równoległe śpiewy (pantomima), tańczonych przez aktorów ubranych w maski (podobnie jak bugaku). Według legendy na tereny Wysp Japońskich dotarła już w VI w. z południowych Chin. W przeciwieństwie do kagura wykonywanych z okazji świąt shintoistycznych, gigaku tańczono w czasie świąt buddyjskich na terenie świątyń Buddy. Ilustrować miały one symbole buddyjskiej prawdy za pomocą procesji, tańca oraz scen pantomimicznych.
Obecnie przebieg i treść gigaku pozostają nie do końca zbadane, gdyż sztuka ta już ok. XII w. całkowicie zaginęła, a jedynym świadkiem jej oddziaływania na teatr japoński są licznie zachowane na terenach świątyń buddyjskich maski. Wraz z formami takimi jak: bugaku, sarugaku, dengaku i kagura stała się podstawą teatru nō.