Fotografia kirlianowska
Z Wikipedii
Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się odnośnie jakich informacji pojawiły się wątpliwości.
Fotografia kirlianowska - naukowa metoda rejestracji "promieniowania elektrycznego" organizmów żywych przy użyciu materiałów fotograficznych, widzianego w postaci aury otaczającej cały organizm z różnym natężeniem w różnych jego częściach. Nazwa pochodzi od nazwiska małżeństwa Siemiona i Walentyny Kirlianow, (przykład fotografii kirlianowskiej [1])
Prekursorem fotografii kirlianowskiej był Jakub Jodko Narkiewicz w końcu XIX wieku. Badania nad aurą rozwinęło w latach 30. małżeństwo Kirlianow w ZSRR, doskonaląc metody rejestracji tego zjawiska przy użyciu generatora wysokiego napięcia i wysokiej częstotliwości. Na gruncie rodzimym aurą i fotografią kirlianowską zajmował się w latach 70. i 80. XX wieku Krzysztof Wrona.
Fotografia kirlianowska jako zjawisko paranormalne - pozostaje w sferze zainteresowań środowisk pseudonaukowych: parapsychologów, radiestetów, energoterapeutów, bioterapeutów, itp.
Naukowcy badali to zagadnienie i odkryli, że fotografia kirlianowska rejestruje parę wodną. Ponieważ wokół każdej żywej istoty znajduje się obłoczek pary, stąd wrażenie "aury" na zdjęciu. Również inne cechy tych fotografii dają się w ten sposób wyjaśnić, np. "odtwarzanie" na zdjęciu urwanego przed chwilą fragmentu liścia ma miejsce, kiedy z przerwanego kanalika wylatuje obłoczek pary.
Przykład amatorskiego urządzenia do wykonywania fotografii kirlianowskich aparatem cyfrowym: www.c4r0-hv.prv.pl/...
[edytuj] Efekt fantomowego liścia
Jedną z najsłynniejszych fotografii kirlianowskich jest fantomowy liść. Liść, którego fragment został urwany. Na miejscu sfotografowano ciemną, ale wyraźną aurę dokładnie w kształcie pasującym do reszty. Niektórzy uważali to za dowód istnienia "nad"naturalnej energii.
