Eremita
Z Wikipedii
Eremita lub pustelnik (z gr. ἐρημίτης eremites - "żyjący na pustyni") – osoba, która z pobudek religijnych wycofuje się z życia w społeczeństwie i decyduje się na życie w izolacji oraz celibat. Zajmuje się przede wszystkim modlitwą, ascezą, utrzymuje się z żebractwa.
Pierwsi pustelnicy (anachoreci) pojawili się w III wieku na terenach Egiptu i Palestyny. Niektórych z pustelników otaczano niezwykłą czcią i odbywano pielgrzymiki do ich pustelni. Eremici wywarli wpływ na tworzenie się zakonów o surowej regule takich jak karmelici i kartuzi.
Klasztor zakonników żyjących w odosobnieniu, pustelnia określana jest nazwą erem.
Do kanonizowanych eremitów należą m.in. : święty Kaloger, święty Roland i święty Wiwald
Zobacz też: anachoretyzm, monastycyzm, Ermitaż