Dominik Rudnicki
Z Wikipedii
Dominik Rudnicki (ur. 28 lipca 1676, zm. 1 października 1739 w Warszawie) – polski poeta, jezuita.
Uczył się w kolegiach jezuickich w Wilnie i Krożach. Był nauczycielem poetyki i rektorem kolegiów w Łomży i Pułtusku, następnie zamieszkał w Warszawie. Pisał utwory religijne, często wzorował się na pieśniach ludowych, których był zbieraczem. Tworzył także panegiryki, groteski.
Kilka jego rękopisów intermediów prozą przechowywano w zbiorach Biblioteki Narodowej, jednak część została zniszczona w czasie II wojny światowej.
[edytuj] Dzieła
- Głos wolny w wiązanej mowie (wydano pośmiertnie w 1741)
- Lament prowincyj polskich nad umarłą matką ojczyzną Polską (wiersz patriotyczny)
- Intermedia ludirca