Celtycki Kościół Katolicki

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.

Celtycki Kościół Katolicki to nazwa używana na określenie specyficznej gałęzi tradycji chrześcijańskiej, która powstała w wyniku schrystianizowania ziem dzisiejszej Wielkiej Brytanii. Asymilacja warstwy inteligencji, wykształconej w społeczeństwie celtów jeszcze w czasach, gdy stanowili oni jedną z grup ludów indoeuropejskich, zwaną keltoi (ukrytymi), a potocznie druidami (jest wiele sporów odnośnie genezy tego słowa), o roli analogicznej do indyjskich brahminów doprowadziło do wtopienia się w kulturę chrześcijańską wielu motywów rdzennej celtyckiej religii. Pierwszą i najważniejżniejszą zmianą w stosunku do chrześcijaństwa tradycyjnego było uznanie roli kobiet, które w społeczeństwie celtów nie były nigdy dyskryminowane i pełniły często role analogiczne do męskich. Były więc druidkami, uzdrowicielkami i nauczycielkami, a także wojowniczkami. Kult bogini matki (Don, Danu) sprawił, że nastąpiły pierwsze zgrzyty między dogmatami chrześcijańskimi a celtyckimi. Wielu z bogów celtyckich zostało jednak przemianowanych na świętych lub, tak jak Morrigan - bogini wojny, zostało wtłoczonych w legendy arturiańskie. Rozłam związany z dużą autonomicznością tradycji celtyckiej nastąpił w epoce romantyzmu i zostanie omówiony dalej.

• Tradycja celtycka wniosła do religii katolickiej:
  
  • K+M+B - są to celtyckie runy: Kennaz, Ehwaz i Berkannan, oznaczające pomyślność w domu, współpracę, płodność i dobre relacje.
    
  • Algiz - runa kształtem przypominająca Y, z przedłużeniem linii prostej w górę, która na stałe zagościła na szatach duchowieństwa jako symbol kłosa zbożowego, oznacza bezpieczeństwo i była rysowana nad kołyską nowonarodzonych dzieci.
    
  • Zwyczaj czynienia znaku krzyża przy okazji przechodzenia obok świętego miejsca
    

Rozłączenie tradycji celtyckich
Istnieje wiele sporów odnośnie tego rozłamu, w ich wyniku powstał szereg sekt, neopogańskich wyznań, lóż masońskich oraz Celtycki Kościół katolicki. Moda na druidów i celtycyzm wróciła w romantyzmie, wtedy szereg badaczy wykreował współczesny wizerunek druida, stał on się na tyle atrakcyjny, że masowo zaczęły pojawiać się różne sekty odwołujące się do druidyzmu. W XVIII i XIX wieku nastąpił wysyp ezoterycznych bractw druidystycznych oraz masońskich, do takowego należał nawet Churchill. Przez to, analogicznie do lóż templarskich nastąpił wielki chaos w informacjach, wielu "badaczy" cytowało nieistniejące źródła utrudniając swoim następcom dojście do prawdy na temat celtyckich wierzeń i obrzędów. Następnie nastąpił regres i badacze podjeli temat wyznań celtyckich na poważnie. Bazując jednak na propagandowych materiałach pisanych przez Juliusza Cezara i tych, którzy wzorowali się na identycznych źródłach bądź na Juliuszu bezpośrednio utworzyli obraz Celtów jako barbarzyńców lub przeciwnie - kreowali ich na wielkich mistyków o setki lat wyprzedzających swą epokę, wiążąc ich nawet z Atlantydą (na skutek wielu pseudonaukowych wywodów członków sekt druidystycznych, które umknęły weryfikacji). Dopiero dziś jesteśmy bliżsi prawdy. Badania te miały kluczowe znaczenie dla istnienia Celtyckiego KK, który bazował i bazuje na tradycji celtyckich świąt, obrządków oraz rodzimym panteonie celtyckich bóstw, który został do chrześcijaństwa przemycony w postaci świętych. Jednak kościół ów nie został zaakceptowany przez Rzym, ze względu na odnowienie głęboko zakorzenionych tradycji: kapłaństwa kobiet, świąt płodności oraz braku zgody na rezygnację z czczenia celtyckiego panteonu.

• Różnice między celtycyzmem a katolicyzmem:
  
  • Kapłaństwo kobiet
    
  • Po uczynieniu znaku krzyża następuje znak koła symbolizującego cykl przyrody (krzyż celtycki)
    
  • Brak krytyki ezoterycznych praktyk, póki nie godzą one w życie, zdrowie ani wolną wolę
    
  • Akceptacja reinkarnacji, choć istnieją spory odnośnie istoty metampsychozy, czy reinkarnacja duszy następuje tylko w ciele ludzi, czy dotyczy także zwierząt, reinkarnacja czasami łączona jest z Nirvaną, czasami jej koniec następuje dopiero po spełnieniu przez człowieka "swojej roli" w świecie
    
  • Uczynienie miłości pierwszym i najważniejszym wyznacznikiem dobra
    
  • Wcielenie panteonu bóstw celtyckich w poczet świętych
    
  • Czczenie duchów przyrody, zwierząt, totemów, świętych gajów i innych miejsc związanych z tradycją druidystyczną
    
  • Pełna akceptacja praktyk dywinacyjnych i mantycznych
    
  • Własne święta
    
  • Mistycyzm związany z runami, świętymi drzewami, motywami arturiańskimi, żywiołami oraz tradycyjną mitologiczną budową wszechświata przeniesioną jako alegoryczne ukazanie sfer świadomości i istnienia człowieka
    
  • Krytyka zdrady i gwałtu jako dwóch najcięższych grzechów obok morderstwa
    

Spory i zarzuty odnośnie Celtyckiego KK
Do dziś nie istnieje jeden oficjalny Celtycki Kościół katolicki. Wiele organizacji legitymuje się tym mianem, bardzo często bezpodstawnie. Podstawowe teologiczne spory oraz zarzuty dotyczą:

• Reinkarnacji
  
• Osoby Jezusa Chrystusa w mitologii i jego uosobienia z niektórymi bóstwami panteonu
  
• Sposobu, charakteru i metody zbawienia
  
• Neopogańskiego charakteru religii (zarzuca się jej synkretyzm lub otwarte pogaństwo)
  
• Rodzaju i sposobów działania organizacji celtyckich, które czasami mają charakter mniej lub bardziej jawnych sekt
  
• Wykonywanie starych, celtyckich rytuałów (zarzut wynikający z działalności tajnych lóż masońskich powołujących się na tradycje kręgów druidystycznych, bardzo często ujednolicając i generalizując traktowano je na równi z Zakonami Templariuszy, Kapłanów Babilonu lub Atlantydy)
  
• Bardzo kontrowerysjnej praktyki udzielania związków małżeńskich na rok i jeden dzień